Tímarit lögfræðinga - 01.01.1955, Blaðsíða 16

alast, hvernig sem skipun l).jóðfélagsins er. Sízt skal dreg-
ið lof af þessum mönnum fyrir nytjastörf þeirra, en hitt
er jafnvíst, að öll nytjastörf önnur eru þjóðfélaginu nauð-
syn, hverju nafni sem þau nefnast. Fjósamaðurinn, götu-
hreinsarinn og smalamaðurinn vinna líka nytsamleg og
áríðandi störf, sem þeir eiga því einnig að hljóta sinn
heiður og sín laun fyrir. ef þau eru trúlega unnin og skyn-
samlega."...........
„1 fáum orðum mætti draga saman aðalatriðin úr því,
sem hér hefur verið sagt, á þessa leið:
1. Um upphaf eða endi þessa hnattar vita menn í raun-
inni ekkert. Það, sem menn segja þar um, eru hugsmíðir,
sennilegar ef til vill, en ekki meira.
2. Um upphaf eða endi þess, sem vér köllum líf, vita
menn ekki heldur neitt. Enginn veit, hvort hann hefur
verið vitundarvera áður en hann fæddist til þessa lífs, né
heldur veit hann hvort vitund hans eða persónuleiki, ef
menn vilja heldur orða það svo, heldur áfram tilvist sinni,
eftir að líkami hans er hættur að starfa hér. Hér kemur
trúin til, studd líkum ef til vill. Hinir, sem neita fram-
haldi persónuleikans telja sig hins vegar hafa góðar líkur
til síns máls, eins og kunnugt er. Ósk eða von lifir í hug
margra — og líklega flestra — um slíkt framhald með
einhverjum hætti. Slík trú ætti að vera mönnum til trausts
og huggunar og að öðru jöfnu gera þá betri menn en þeir
mundu annars vera.
3. Enginn veit um það, hvort lífi þeirra hér á jörð er
nokkur tilgangur markaður, enda bendir sumt til þess,
að svo sé ekki. En almenningur hefur líldega gott af því
að óska, vona eða trúa slíku. En sú trú má ekki ala hroka
upp í nokkrum manni. Sjálfsviðhaldshvötin, erfðavenjur
og alls konar hagnýtar ástæður valda því, að mikill meiri
hluti manna reynist sæmilegir mannfélagsþegnar, hvaða
trú sem þeir hafa og hvort sem þeir hafa nokkra trú eða
enga. Hver venjulegur maður veit það, að samræmi við
allar aðal laga- og siðareglur þess mannfélags, sem hann
10
i