Tímarit lögfræðinga - 01.01.1966, Qupperneq 31

ekki tilnefndir. Þegar Magnús Björnsson sagði af sér lög-
sögn með bréfi til Alþingis 1662, fór á því þingi fram
lögmannskjör. Þrír voru í kjöri, Gísli sýslumaður, sonur
Magnúsar lögmanns, Sigurður sýslumaður i Einarsnesi
Jónsson og Þorleifur Kortsson. Með hlutkesti var Þorleifur
kjörinn og fékk konungsbréf fyrir embættinu, dags. 7.
maí 1664.1)
Sigurður Jónsson og Sigurður Björnsson, sem næstir
urðu lögmenn, munu enga keppinauta hafa haft um em-
bættin, en við hina síðustu kosningu i lögmannsembætti
hér á landi voru þrír i kjöri, Jón sýslumaður í Einarsnesi
Sigurðsson, Þorsteinn sýslumaður Þorleifsson og Magnús
sýslumaður Jónsson, og hlaut Magnús embættið með hlut-
kesti.2)
Það kemur nútímamönnum nokkuð undarlega fyrir,
að hlutkesti skuli vera látið ráða við slíka kosningu sem
til hins mikilvægasta embættis í landinu. Ef um það var
að ræða, að ákveðinn hópur manna, t. d. lögréttan, kysi
lögmanninn, væri víst eðlilegra að okkar dómi, að sá hlyti
embættið, sem flest atkvæði fengi. En hugsunarhátturinn
var sjálfsagt annar á þeim tímum sem fyrrgreindur háttur
var hafður, og þess utan hefur e. t. v. ekki verið svo af-
markaður hópur, sem þá var einn talinn eiga að kjósa
til lögmanns. Fleiri en þeir, sem í lögréttu sátu, kunnu
að hafa talið sig og hafa verið taldir eiga hlut að máli,
og því liefur ekki verið hægt að koma við kjörþ sem
byggðist á meiri hluta atkvæða, meðan sá hópur, sem
kjósa átti, var óafmarkaður. Forsjóninni var því ætlaður
þáttur í þessu kjöri.
Niðurstaðan af athugunum þessum er sú, að með því að
lagaákvæði eða samningur landsmanna við konung skáru
ekki skýrt úr um það hver ráðstafa skyldi lögmannsem-
bættunum, varð úr því togstreita milli konungs og Al-
x) Safn til sögu íslands II, bls. 135.
2) S. st., bls. 140.
Tímarit lögfræðinga
29