Tímarit lögfræðinga - 01.01.1966, Blaðsíða 57

aðilum er heimilt að bera fram leyfislaust ný málsatvik,
málsástæður og gögn. 45. gr. hrl. á því ekki við um kæru-
mál.
Hæstiréttur dæmir kærumál samkv. framlögðum skjöl-
um og munnlegum málflutningi, ef um hann er að ræða.
Hann kveður og á um hver bera skuli kostnað málsins.
I 23. gr. hrl. eru ekki nefndar kröfur almennt af hálfu
kæranda, heldur aðeins kröfur um breytingar á hinni
kærðu dómsathöfn. í 28. gr. er hins vegar talað um kröfur
kærða almennt og felst í því að hann þarf að krefjast
kærumálskostnaðar, ef hans er óskað. Sama virðist hljóta
að gilda um kæranda, enda er það í samræmi við al-
mennar reglur að málskostnaður sé því aðeins dæmdur,
að krafa sé gerð um hann, sbr. og Hrd. XXXVII-732.
Hæstiréttur kveður upp dóm eins fljótt og kostur er.
Af ákvæðum 29. gr. hrl. leiðir þó, að dóm má ekki kveða
upp fyrr en að viku liðinni frá þeim tíma, er kæran barst
Hæstarétti.
Þegar Hæstiréttur hefur kveðið upp dóm sinn ber tafar-
laust að senda héraðsdómara þeim, sem hlut á að endur-
riti dómsins. Héraðsdómara ber þá að haga aðgerðum sín-
um samkvæmt úrslitum kærumálsins og eftir atvikum
tilkynna aðilum hvers sé þörf af þeirra hálfu, ef frekari
aðgerða dómstólsins er óskað.
Þess má geta, að 59. gr. hrl. kemur til álita um kærumál.
Tímarit lögfræðinga
55