Tímarit lögfræðinga - 01.12.1974, Blaðsíða 4

NORRÆNAR FYRIRMYNDIR
i þessu hefti birtast fréttagreinar um hin almennu lögfræðingasamtök á
hinum Norðurlöndunum. Það vekur athygli, að öll eru þau fremur nýlega
stofnuð. Lögfræðingasamband var að vísu stofnað í Danmörku 1919, en það
var sameinað félagi hagfræðinga 1972. Finnska sambandið var stofnað 1944
og hið sænska skömmu síðar, en það var sameinað félagi þjóðfélagsfræðinga
1969. Lögfræðingasamband Noregs var ekki stofnað fyrr en 1966, og er það
því átta árum yngra en Lögfræðingafélag islands. Enn eru lögmenn og dómarar
utan norska sambandsins. Virðist mega segja, að starfsemi heildarsamtaka
lögfræðinga sé enn í mótun á Norðurlöndunum öllum.
Lögfræðingafélag islands hóf fyrir skömmu að sækja á brattann í nýjum
áfanga á starfsgöngu sinni. Það hefur fengið nýtt og erfitt hlutverk í samninga-
gerð fyrir ríkisstarfsmenn, og hefur af því tilefni verið stofnuð sérstök félags-
deild í fyrsta skipti. Þá hefur félagið fengið aukin verkefni innan Bandalags
háskólamanna.
Er raunar svo um öll félög í bandalaginu, sem er verið að reyna að efla
vegna kjarasamninga, en einnig í öðrum efnum. Þetta hefur m. a. verið gert
með setningu nýrra laga BHM og með því að halda bandalagsþing í fyrsta
sinn. Lögfræðingafélagið hlýtur að reyna að stuðla að eflingu BHM og á þar
léttari leik, eftir að hafnað var á þingi þess í nóvember aðildarumsókn Félags
háskólamenntaðra starfsmanna stjórnarráðsins. Þessi umsókn var sumum
e. t. v. kappsmál, en sýslunarmönnum Lögfræðingafélagsins áhyggjuefni.
Þó að Lögfræðingafélag islands eigi það sammerkt með skyldum sam-
tökum í grannlöndunum, að starfsemin er ennþá í deiglunni, er Ijóst af
greinunum í þessu hefti, að frændur okkar og vinir standa okkur miklu
framar í mörgum efnum. Þyrftum við að læra sitthvað af þeim sem fyrst.
Það á sennilega síst við um þá tryggingastarfsemi, sem orðin er umfangs-
mikil í Danmörku og nokkur í Svíþjóð. Það gildir aftur á móti um festu og
vandað starf í allri hagsmunagæslu og um jákvætt og starfsmikið framlag til
heildarsamtaka háskólamanna. Loks gildir það um fræðslustarfsemina, —
og ekki síst um hana. Ef til vill má Ijúka þessum línum með því að minna á,
að Lögfræðingafélag Islands þyrfti vissulega að færast í aukana á því sviði.
Til að það beri árangur, þurfa ennþá fleiri félagsmenn en nú er að skilja
nauðsyn sífelldrar þekkingarleitar og vakandi athygli, þegar kostur er á að
kynnast nýjungum í lögfræði. Svo vill til, að gott tækifæri gefst á sumri
komanda, jáegar norræna lögfræðingamótið verður í Reykjavík. Frá því móti
er einnig sagt f þessu hefti.
Þ.V.
178