Tímarit lögfræðinga - 01.11.1986, Qupperneq 9

samræmi við orðalag Bríisselsamningsins (Brækhus, bls. 11). íslensk
siglingalög voru ekki samræmd þessurn breytingum fyrr en með lög-
festingu núgildandi siglingalaga.
1 sigll. 1985 er í aðalatriðum haldið samræminu við önnur norræn
siglingalög og Brússelsamninginn frá 1910. Frá því eru nokkrar undan-
tekningar, þar af ein veigamikil, sjá 5. kafla hér á eftir.
Sigll. 1985 hagga hvorki 14. gr. laga nr. 18/1976, sem undanþiggur
hjálp veitta af ríkisskipum eða skipum vátryggðum hjá Samábyrgð Is-
lands björgunarreglum siglingalaga (sbr. Ólafur Lárusson, bls. 93), né
12. gr. laga nr. 25/1967, sem felur í sér sérstakar reglur um skiptingu
björgunarlauna, þegar skip eða flugvél (tæki) Landhelgisgæslunnar
fær björgunarlaun.
Héi' á eftir verður lýst í aðalatriðum nýmælum sigll. 1985 um björg-
un.
2. AÐDRAGANDI BREYTINGA
Á BJÖRGUNARREGLUM SIGLL. 1963
Hinn 19. maí 1981 samþykkti Alþingi eftirfarandi þingsályktun:
„Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að láta kanna hvort þörf
sé breytinga á þeim ákvæðum siglingalaga, sem lúta að björgun
skipa og skipshafna, með það að markmiði, að skipstjórnarmenn
þurfi aldrei að veigra sér við, kostnaðarins vegna, að biðja um þá
aðstoð, sem þeim sýnist að mestu gagni mætti koma í hverju til-
viki.“ (Alþt. 1980-81 A, bls. 2738.)
Sumarið 1985 tóku gildi ný siglingalög og sjó-
mannalög. í greinaflokki, sem hefst í þessu
hefti, mun Arnljótur Björnsson, prófessor, fjalla
um nokkur nýmæli siglingalaga nr. 34/1985.
Rúmsins vegna eru ekki tök á að birta ná-
kvæmar athugaemdir eða skýringar á þeim
lagaákvæðum, sem rætt verður um. Hér verð-
ur því látið nægja að kynna nýmælin í sem
stystu máli. í næsta hefti birtist grein, sem
varðar ábyrgð útgerðarmanns og slysatrygg-
ingu sjómanna samkvæmt 172. gr. siglinga-
laga.
155