Tímarit lögfræðinga - 01.11.1986, Qupperneq 13

þetta vísar Ólafur Lárusson til nokkurra hæstaréttardóma. 1 2. útg. eru
m.a. nefndir H 1964, 536 og H 1966, 488.
Auk þess má ætla, að í dómum hafi ekki alltaf verið gerður skýr
greinarmunur á hugtökunum „yfirvofandi“ og „bráð“ hætta, sbr. t.d.
H 1976, 974, héraðsdóminn á bls. 983, þar sem segir, að hættan, er skip-
ið var í, hafi ekki verið yfirvofandi. Samt var atvikið dæmt björgun.
Samkvæmt því, sem nú hefur verið rakið, er ekki alveg víst, að
rýmkun sú á björgunarhugtakinu, sem stefnt er að með setningu sigll.
1985 sé í reynd eins mikil og samanburður á textum eldri og yngri laga
gefur til kynna.
5. SÉRREGLA UM „LITLA“ HÆTTU
Það nýmæli var lögfest, að um tiltekin bj örgunaratvik skuli ekki
gilda almennar reglur um ákvörðun björgunarlauna, heldur sérstök
regla þess efnis, að við ákvörðun þeirra skuli einkum gætt tilgreindra
atriða, sem talin eru upp í 2. tl. 1. mgr. 165. gr. sigll. og getið var í 3.
kafla hér að framan.
5.1. Efnisskipan 165. gr. sigll.
Áður en nánar verður vikið að inntaki þessa nýmælis, er rétt að
minnast sérstaklega á, hvernig efni 165. gr. sigll. er skipað niður. Al-
mennar reglur um ákvörðun björgunarlauna eru í 1. tl. og upphafs-
ákvæði 2. tl. 1. mgr. 165. gr. Var svo einnig í frumvarpi, sem samið var
af björgunarlaunanefnd (sbr. 2. kafla hér að framan). f því frv. var
hin nýja sérregla í 2. mgr. þeirrar greinar, sem svarar til 165. gr. sigll.
1985. Eins og áður segir, var frv. nefndar þessarar aldrei lagt sérstak-
lega fyrir Alþingi, en var tekið upp í siglingalagafrv., sem lagt var fyr-
ir Alþingi á 106. löggjafarþingi 1983-4 og endurflutt óbreytt á 107.
löggjafarþingi 1984. Við gerð og meðferð síðarnefnds frumvarps urðu
þau mistök, að sérreglan (2. mgr.) var færð í 1. mgr. þannig, að á eft-
ir upphaflegu efni 2. tl., þ.e. orðunum „í öðru lagi verðmætis þess sem
bjargað var“, kemur semíkomma og síðan sérréglan í beinu framhaldi.
(Alþt. 1984 A, bls. 996). Voru ákvæðin lögfest í þeirri mynd. Þessi
uppsetning lagatextans er óheppileg og gerir mönnum við fyrstu sýn
erfiðara að greina á milli sérreglunnar og almennra reglna um ákvörð-
un björgunarlauna. (f athugasemdum, sem fylgdu 165. gr. siglingalága-
frv., er þess ekki gætt að breyta tilvitnunum í lagaákvæði í samræmi
við breytta uppsetningu, þannig að tilvísanir til 2. mgr. eiga við ný-
159