Tímarit lögfræðinga - 01.11.1988, Qupperneq 44

Dæmi A:
Dæmi B:
Slasaði fær:
Skaðabætur frá „tjónvaldi“.............. 100.000 kr.
Aðrar bætur............................. 400.000 kr. 600.000 kr.
Alls 500.000 kr. 600.000 kr.
Aðferð II:
Fjártjón slasaða alls 1.000.000 kr. 1.000.000 kr.
Aðrar bætur alls (bætur frá Tryggingast.,
slysalaun og bætur samnings- eða lög-
bundinnar slysatryggingar) . . 400.000 kr. 600.000 kr.
600.000 kr. 400.000 kr.
Hinn skaðabótaskyldi greiðir 50% 300.000 kr. 200.000 kr.
Slasaði fær:
Skaðabætur frá ,,tjónvaldi“ 300.000 kr. 200.000 kr.
Aðrar bætur 400.000 kr. 600.000 kr.
Alls 700.000 kr. 800.000 kr.
Aðferð III:
Fjártjón slasaða alls 1.000.000 kr. 1.000.000 kr.
Hinn skaðabótaskyldi greiðir 50% 500.000 kr.
sem í dæmi B lækkar þó í 400.000 kr.
Slasaði fær:
Skaðabætur frá „tjónvaldi“ 500.000 kr. 400.000 kr.
Aðrar bætur 400.000 kr. 600.000 kr.
Alls 900.000 kr. 1.000.000 kr.
Aðferð I er hagstæðust hinum skaðabótaskylda, því að segja má,
að þá séu tryggingarbætur og slysalaun honum einum í hag. Sé aðferð
II notuð, njóta hinn bótaskyldi og tjónþoli báðir góðs af tryggingar-
bótum. Tjónþoli fær þá í sinn hlut meira en eftir aðferð I, en þó ekki
fullar bætur fyrir tjón sitt. Á línuriti er sýnt, hver áhrif sök slasaða
hefur á greiðslur bóta samkvæmt dæmi A, annars vegar eftir aðferð
I og hins vegar aðferð II. Sést m.a., að hinn skaðabótaskyldi myndi
engar bætur þurfa að greiða, ef sök slasaða er metin 60% eða meiri
og aðferð I er beitt (en sú var raunin í H 1982, 1440, sem fyrr er
getið). Línuritið sýnir einnig, að við aðferð II lækka bætur frá hinum
skaðabótaskylda smám saman, þar til eigin sök slasaða telst vera
100%.
174