Tímarit lögfræðinga - 01.12.1989, Blaðsíða 50

inn úr 75 sm í 90 sm og tók þá jafnframt niður þessar sérstöku upp-
hækkanir sem voru við stigaopin og voru u.þ.b. 120 sm að hæð. Taldi
V nægjanlegt að hafa handriðið 90 sm hátt svo fólk mundi ekki detta
yfir handriðið við dansiðkun. Ekkert kom fram í málinu um að sú
hækkun hefði ekki nægt til að varna falli af pallinum, rækist fólk
óvart á handriðið. Ráðstafanir V voru því ekki hugsaðar til þess að
koma í veg fyrir að fólk settist upp á handriðið. Samkvæmt þessu þá
hefur V sér það til ágætis að fyrirsvarsmenn þess gerðu sérstakar ráð-
stafanir í samráði við sérfróða aðila og byggingaryfirvöld til þess að
koma í veg fyrir að tjón yrði á þann hátt sem þeir höfðu reynslu af
að gæti hent.
En hefði góður og gegn veitingahússeigandi gengið lengra í ráð-
stöfunum sínum? Segja má, eins og kemur fram í héraðsdóminum,
að sérstök upphækkun á handriðin við stigaopin hefðu vakið athygli
gesta á því að um sérstaka hættu gæti verið að ræða. Ef gestir ætluðu
að fá sér sæti mundu þeir væntanlega færa sig þangað sem handriðið
væri lægra og auðveldara að setjast. Handrið sem er 90 sm hátt gefur út
af fyrir sig tilefni til þess að á það sé sest án mikillar fyrirhafnar.
öðru máli gegnir um handrið sem væri 120 sm. Meðalmenn þyi-ftu
a.m.k. að hafa nokkuð fyrir því að setjast upp á handrið í þeirri hæð,
og sú hæð gefur augljóslega til kynna að ekki er ætlast til þess að
menn tylli sér á handriðið.
Spurningin er hversu miklar kröfur eigi að gera til húseigenda eða
í’ekstraraðila veitingahúsa um að útiloka hættur í húsum. Ljóst er
að í þessu tilviki væri ófært að gera þá kröfu til V að handriðin væru
þannig úr garði gerð að ekki væri unnt að setjast á þau. Ef sú krafa
væri gerð þyrfti handriðið í raun að vera rimlar frá gólfi og upp í loft.
I þessu tilviki væri kannski eðlilegt, sérstaklega með tilliti til þess að
vínveitingar voru seldar í húsinu og gestir almennt ölvaðir, að hand-
riðið við stigaopið væri með þeim hætti að gestum hefði greinilega
mátt vera ljóst að það væri undir engum kringumstæðum ætlað
til þess að setjast á. Þessar kröfur eru og eðlilegar í því ljósi, að það
tíðkaðist að gestir settust á handriðin á danspallinum, svo og vegna
hinnar miklu slysahættu við stigaopin.
Út frá þeim atriðum sem nú hafa verið nefnd, svo og með tilliti til
þess að vegna fyrri slysa gafst fyrirsvarsmönnum V tilefni til þess
að athuga almennt hvaða slysahættur væru fyrir hendi vegna hand-
riðsins, er eðlilegt að telja ámælisverða þá háttsemi V að hafa hand-
riðið ekki hærra en 90 sm við stigaopið þegar það var hækkað. Að
telja háttsemina vítaverða eða með öllu óforsvaranlega er að mínu
256