Tímarit lögfræðinga - 20.12.1990, Qupperneq 60

er, en við þá samlagningu myndast svonefndur tætistrengur (á ensku hash
string). Næst er samlagningunni breytt með aðstoð bindilyklanna og eiginleg
tölvuunnin „undirritun“ hefur átt sér stað.
Sá hluti sem nefndur hefur verið einkalykill tryggir persónulega aðgreiningu
undirskriftarinnar en aðrir þættir tryggja fullkomna aðgreiningu skjalanna, því
að enginn samlagningarþáttur er eins í fleiri en einu skjali.
Við könnun á því hvort um rétta undirskrift er að ræða styðst viðtakandi við
opna lykilinn í lyklaparinu og með aðstoð dulmálskerfisins er „undirritunin“
endurmynduð og samlagningarþættir hennar kannaðir. Niðurstöður þeirrar
athugunar eiga að gefa nákvæmlega sömu niðurstöðu og í undirrituninni er að
finna.
Bindilyklar af því tagi, sem hér er lýst, verða í framtíðinni notaðir til þess að
staðfesta löggerninga en hin hefðbundna handskrift mun væntanlega smám
saman víkja, a.m.k. þar sem viðskipti fara fram í tölvum.
Bindilyklar munu ekki einungis færa mönnum þann möguleika að geta
„undirritað“ löggerninga sína í tölvum, heldur verður einnig auðveldara en nú er
að sannreyna hvort efni löggernings er óbreytt, eða m.ö.o. að löggerningurinn
sé ófalsaður. Til dæmis er ekki alltaf auðvelt að sjá í hefðbundnu skjali sem ritað
er á nokkrar blaðsíður hvort einhverjum hluta textans hefur verið breytt.
Notkun bindilykilsins auðveldar mjög slíka athugun og getur því leitt til aukins
öryggis í viðskiptum. Við þróun þessarar aðferðar er þannig að því stefnt að
„undirskrift“ af þessu tagi tryggi fulla sönnun fyrir því að efni skjalsins sé eins og
þegar það fór frá þeim sem undirritaði skjalið.
Tæknileg úrlausn við framangreinda aðferð er að verulegu leyti byggð á
dulmálsfræðum og hagnýtingu þeirra í þágu viðskipta með tölvum. Ekki verður
gerð tilraun hér til að lýsa nánar þeirri hlið málsins, enda vart á færi annarra en
sérfræðinga á þessu sviði.
Alþjóðleg viðurkenning á notkun bindilykla kemur til með að gerbreyta
viðskiptaháttum og janframt að stuðla að enn meiri tölvunotkun en nú er orðin.
Fyrir lögfræðinga kann þetta t.d. að þýða að stefna í dómsmáli sem rituð er í
tölvu og „undirrituð“ með bindilykli, birt í tölvu stefnda, send til tölvu dómstóls
og þingfest í tölvunni, verði talin jafngild og hefðbundin stefna sem rituð er á
pappír, undirrituð og lögð fram á dómþingi, ásamt stefnubirtingarvottorði.
Dómari mun þá ekki þurfa að fá í hendur stefnu sem rituð er á pappír. Fyrir
hann verður væntanlega fullnægjandi að stefnan berist tölvu dómsins eftir sinni
venjulegu leið um boðkerfi Pósts og síma og getur hann þá kannað áreiðanleika
stefnunnar samkvæmt reglum þeim sem aðferðir við „undirskriftir“ í tölvum
byggjast á. Hið sama mun gilda um önnur dómskjöl, eða ætti öllu heldur að segja
að hið sama gildi um aðrar framlagðar skrár?
Framangreint dæmi er einungis sett fram í því skyni að reyna að sj á fyrir hvaða
258