Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1929, Síða 11

9
bókasöfn sín og kennsluáhöld þó nokkrar stofur og lestrar-
sal; fyrir fjölsóttustu fyrirlestra sína einn stóran fyrirlestrar-
sal að minnsta kosti og raunar margt annað tleira, ef litið
er á annað en brýnustu nauðsyn hans.
Það vakti ekki alllitla gleði og eftirvæntingu í brjóstum
margra háskólamanna, er það flaug fyrir frá alþingishátið-
arnefndinni, að hún kynni að leggja það til, að rikið gæfi
háskólanum veglegt hús yfir sig í tilefni af þúsund ára af-
mæli Alþingis. Myndum vér fagna því af albug, ef það gæti
orðið. Vist er um það að minnsta kosti, að háskólinn getur
ekki þroskazt á sér eðiilegan hátt nema að hann fái yfir sig
fasta og áhugsama stjórn og bæði meira húsrúm og betri
rannsóknar- og kennslutæki en hann nú hefir.
Þessu næst vildi ég mega beina athygli yðar að því mál-
inu, sem orðið hefir oss kennurum og nemendum hvað
mest áhyggjuefni í seinni tíð, en það er hin sivaxandi slú-
denlaviðkoma, eða öllu heldur, aðstreymið að embættadeild-
um háskólans. Það er nú að vísu svo, að háskólinn hefir
hingað til verið fremur embættismannaskóli en vísindastofn-
un, en nú er svo komið fyrir aðstreymið að embættismanna-
deildunum, að skólinn er að vaxa þjóðinni yfir höfuð.
Þann 14. oktbr. f. á. var máli þessu fyrst skotið til al-
menns kennarafundar í háskólanum, en hann lagði það til,
að kosinn yrði 1 maður úr hverri deild til þess að athuga
orsakir stúdentaviðkomunnar og finna ráð við aðstreyminu
að embættadeildum háskólans. Kosnir voru Ágúst H. Bjarna-
son, sem varð ritari nefndarinnar, Guðmundur Hannesson,
Magnús Jónsson lagaprófessor og Sig. P. Sivertsen, en rektor
Har. Níelsson sjállkjörinn formaður nefndarinnar. Átti nefnd
þessi nokkra fundi með sér undir forustu rektors og skilaði
greinargerð sinni 28. nóv. s. á.
Gerir nefndin fyrst nokkra grein fyrir orsökuin stúdenta-
viðkomunnar og telur þá orsök helzta, hversu hin nýja
skólaskipun trá 1904 og 1907 bafi gert mönnum auðvelt og