Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1929, Qupperneq 18

16
þýðingum, reikningsendurskoðun, bankafræði og vátrygging-
um, svo að viðskiftalífið gæti fengið vel menntaða menn i
allar helztu greinar sínar og ábyrgðarstöður. Og að aðrir
verzlunarskólar erlendir meti ekki stúdentsmenntunina að
engu, má meðal annars marka af þvi, að hinn góðkunni
verzlunarskóli Dana, Brocks Handelsskole, gefur stúdentum
sörnu menntun á einu ári með 10V2 mánaðar námsskeiði
eins og öðrum nemendum sínum á tveimur árum 10Vs mán-
aðar. Að minnsta kosti hefi ég þorað að trúa honum fyrir
einu harni mínu til þess að veita því hagnýta menntun í
tungumálum, verzlunarfræði og hókfærzlu ofan á stúdents-
menntun þá, sem það þegar hafði fengið. Tel ég þetta happa-
sælla, eins og nú horfir við, en að beina mönnum inn á
embættisbrautina.
Um kennaranámsskeiðið er það að segja, að ekki þólti
ráðlegt að halda því fram jafnframt verzlunarnámsskeiðinu,
enda mun hægra að lcoma því á innan ekki mjög langs
tíma.
1 lögunr nr. 75, þ. 28. nóvbr. 1919, segir svo í 1. grein:
»Til þess að geta orðið skipaður kennari við harnaskóla
eða farskóla, sem nýtur slyrks af landssjóðsfé, er krafizt . . .
að umsækjandi hafi lokið kennaraprófi eða stúdentsprófi og
auk þess prófi i" uppeldisfræði og kennslufræði«.
Samkvæmt þessu er það þá próf í uppeldisfræði og kennslu-
fræði, sem svo er nefnd — sennilega það, sem á erlendum
málum nefnist »methodik« og er aðeins annar helmingur
uppeldisfræðinnar — sem á vantar til þess, að stúdentinn
verði talinn jafnsnjall hverjum kennaraskólamanni.
Stungið hefir verið upp á því, að stúdentar gengju eitt ár
eða tvö á kennaraskólann hér til þess að bæta þessu við sig.
Og þetta mætti auðvitað. En mér finnst það fyrir mitt leyti
dálítið óviðkunnanlegt og ekki rétt að visa mönnum, sem
lokið hafa sæmilegu stúdentsprófi, til framhaldsnáms í skóla,
þar sem aðallega er stundað gagnfræðanám, hversu ágætur
sem skólinn annars er, og eðlilegra, að stúdentar fengju
þessa framhaldsmenntun sína hér við háskólann. Ekki ætti