Búnaðarrit - 01.06.1917, Blaðsíða 36

194
BÚNAÐARRIT
Hún er fljót að senda jarðsprota sína í allar áttir og
breiðist þannig út. Er hún ein af fegurstu innlendu jurt-
unum. Blálil'jan líkist henni í útliti, en miklu viðkvæm-
ari er hún og vandræktaðri, enda vex hún varla annars-
staðar en í malarkömbum fram með sjó. Aromv'óndur-
inn eða Mi/vatnsdrottningin hreykir sér hátt, ber árlega
fræ og sáir sér. Af burn heflr nokkuð verið í garðinum,
og heflr hún dafnað þar vel, myndað fræ og sáð sér-
Héllulinoðrinn, þessi litla og einkennilega planta, hefir
vaxið mjög vel á flötum beðum, orðið alþakin gulum
blómum. Þá eru gullmura, Mariustakkur, ljónslappir
mjaðarjurt og storlca-blágresi sjálfsagðar skrúðjurtir í
bverjum garði. Hófsóleyin hefir verið alþakin blómum
um 6 vikna tíma og kunnað vel við sig, þótt ekki væri
hún i sínum raklendu heimkynnum. Þo hefl eg tekið
eftir því, að bezt sprettur hún í garðinum íyrstu árin
eftir að hún er þangað flutt; hvort það kemur til
eingöngu af elli eða því, að langvarandi rakaskortur hefir
dregið úr henni, skal eg ekki segja neitt um. Sigur-
skúfurinn, þessi skrautlega og stórvaxna planta, lætur
ekki á sér standa, blómgast síðari hluta sumars. Honum
hættir við að verða nokkuð umsvifamikill, en ekki þarf
þó að óttast, að hann verði slæmt illgresi. Þistil fengum
við í garðinn með töluverðri fyrirhöfn, og þar kunni hann
við sig; sendi jarðsprota út í allar áttir með undra-
verðum hraða, og hefði að líkindum drepið allan gróð-
urinn í reitnum, ef hann hefði fengið að vera sjálfráður.
Það skyldi enginn leika sér að því, að rækta hann saman
við aðrar plöntur; hann þarf að vera örugglega afkvíaður,
og hann má heldur ekki fá að fella fræ í garðinn.
Baldursbrána þekkja allir, þessa yndisfögru jurt; verður
að hafa aðgæzlu á því, að fræin breiðist ekki út um alt.
Blómin á að skera af plöntunni, þegar þau eru að byrja
að falla. Lambaklukku vil eg nefna; það er lítil jurt, og
litil ástæða er til að rækta hana í görðum; hún getur