Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 30

30
Hlin
vætu, svo hann sje Jjvalur, og hefur til þess borðhníf og
smeygir honum undir mosann. Svo þegar þú ert búin
að taka nógu mikið, þá þværðu liann og þurkar vel og
lætur eitt lag af honum og annað lag af litarefninu ofan
í pottinn, sem helst þyrfti að vera tinaður eða emailler-
aður, og þannig lieldurðu áfram, þar til það er búið,
sem lita á. Síðan hellirðu vatni út yfir. Ef þú vilt hafa
litinn gulleitan, Jrá hefurðu einungis tómt vatn, en viljir
Jrú hafa liann rauðleitan, þá áttu að hafa keitu, helst
tóma, þá geturðu fengið hann dökkbrúnan, og þó er
ennþá betra að láta mosann liggja eitt dægur í keitu.*
Best er að litarefnið sje ullarviður eða ull, því vaðmál
vill verða með blettum." Þá segir Sigríður: „En sóleyj-
arlitur og fíflalitur, hvernig er hann? Mig langar til að
Jrekkja grösin af blessaðri fósturjörðunni minni.“„Kauptu
álún, það er ódýrt, síðan tekur þú heimilisnjóla, sóleyjar,
fífla og rabarbarablöðkur, ef Joú vilt, og álún, ekki minna
en 1 lóð í hverja 2 potta. Svo læturðu Jretta sjóða með
litarefninu í svo sem 2—4 tíma, eltir því, hve dökt þú
vilt liafa það. Að lokum eru hespurnar tða ullin undin
upp úr litnum, meðan hann er heitur; farðu með það út
og hristu vel úr því ruslið. Sama er að segja um mosa-
litinn. Það verður að hrista hann vel upp, rneðan hann
er heitur. F.kki þarf að hræra stöðugt í litnum, heldur
við og við. — Með muru má*einnig lita grænt. er best er
að sjóða löginn úr lrenni og sjóða hann svo með litar-
efninu og álúni, eins og hið áðurtalda. Sömu aðferð rná
hafa við skógviðarlauf. Það má Jrurka og geyma um lang-
an tíma. Ýms litarafbrigði má fá með því að tvílita eða
nota vitrol eða blástein með. Dökkgrænt má t. d. lita
með Jrví að lita njólalitaða ull í steinlit (indigo). Allir eru
litir Jressir haldgóðir og blæfagrir, eins og glitofnu áklæð-
in okkar og flossessurnar sýna.
Til manneldis má nota margar jurtir, t. d. rætur mur-
unnar, soðnar í mjólk eru þær góðar og seðjandi.'1
* Mosann þarf að sjóða í 5—6 tíma.