Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 37

Hlin
37
því meir áríðandi, sem skilyrðin eru lakari á staðnum.
Garðstæðinu verður helst að halla móti suðri, vera í
skjóli fyrir köldum vindum. Sje ekki um slíkan stað að
gera lieima við bæi, má setja garðinn utan túns í gil
eða brekku, þar sem sólar nýtur vel. Þar sem hlýjar
vatnsæðar eru í jörðu, er sjálfsagt að leggja garðinn
nálægt þeim. Þess skal vandlega gætt með kartöflu-
garða — sem og alla garða — að ekki standi vatn í
jarðveginum. Sje svo, þarf fyrst af öllu að lokræsa hann.
Jarðvegurinn þarf að vera myldinn og sandblandaður.
Þó kartaflan sje ekki talin að þurfa feitan jarðveg og
það megi jafnvel rækta lrana sumstaðar, þó ekki sje
borið í garðinn oftar en annað eða þriðja hvert ár, er
þó hitt vanalegast og rjettast að bera í hvert ár. Hrossa-
tað og sauðatað er talið að vera besti áburður handa
kartöflum. Hvað mikið borið er í garðinn fer eftir því
hverskonar jarðvegur er í honum. Sje t. d. frjó leirjörð
í garðinum, væri best að bera ekkert í hann fyrsta árið,
en flytja sand í hann, bestur er skeljasandur, sem er
víða með sjó frarn hjer á landi. En sje jarðvegur ntagur
og sendinn, verður þegar að bera í hann góðan áburð.
Vanalegast er sett niður í kartöflugarða síðast í maí
eða þegar frost er úr jörðu og nroldin er orðin svo þur,
að hún ekki klessist við verkfærin. Sje garðurinn stór,
er heppilegast að nota plóg og herfi, en í minni görð-
um verður ekki hesti viðkomið og er þá garðurinn stung-
inn upp með skól'lu og hann hrífaður. Þegar búið er að
stinga og hrífa, er strengd snúra og eftir lienni er gerð
rás 10 cm. djúp, í þessa rás eru svo kartöflurnar lagð-
ar, með 30—40 cm. millibili. Hvernig kartaflan snýr þeg-
ar hún er lögð niður hefur litla þýðingu. Gott þykir að
mylja brunnið hrossatað í botninn á rásinni, áður en
kartaflan er lögð í hana. Svo er hún fylt með mold og
ný rás gerð jafnhliða hinni, 50—60 cm. frá þeirri fyrri.
Hve larfgt er haft milli raðanna fer eftir því, hvort nota
skal hest- eða handafl til að hreykja nreð.