Hlín - 01.01.1918, Qupperneq 41

Hlin
41
an, og garðyrkjunni er þar ekki skipað á hinn „óæðra
bekk“, enda hefur matjurtarækt verið stunduð þar um
langan aldur, aðstaða líka betri en víða annarstaðar, því
þar er jarðylur. Abúandinn er hinn áttundi í beinan karl-
legg, sem þarna býr, og mun slíkt sjaldgæft nú orðið á
voru landi.
Þarna voru saman komnir sjö unglingar úr sveitinni
til náms, og auk þess gekk húsfreyjan að störfum með
okkur allan daginn og suma dagana húsbóndinn með
vinnumenn sína.
Kenslan var, að svo miklu leyti sem unt var, sniðin
eftir vornámsskeiði Gróðrarstöðvarinnar hjer; en nærri
má geta, að fljótt hefur orðið að fara yfir sögu, þar sem
námstíminn var aðeins fimm dagar, en þó má slíkt að
gagni koma þar sem skilyrði eru jafn góð fyrir hendi og
var á Reykjum og áhuginn jafn mikill og þar reyndist.
Að Reykjanámsskeiðinu loknu var haldið annað með
svipuðu fyrirkomulagi að Víðivöllum í sömu sveit, en
eftir það ferðaðist jeg um, aðallega Kinn og Bárðardal,
kom víða við, en hafði stutta viðdvöl á hverjum stað.
Víðast livar, þar sem jeg kom, voru einhverjir mat-
.jurtagarðar og allmargir höfðu einmitt í vor stækkað
garða sína. Enginn vafi er á því, að áhuginn fyrir garð-
ræktinni er að vákna, og einkunr eru það konurnar, sem
fyrir hvern mun vilja eiga garð. Bændurnir eru daufari
með það, finst það ekki mikill búhnykkur, en mörgu öðru
að sinna á þeim tínra, sem um garðana þarf að hugsa.
Sumstaðar sáust gömul, gróin garðstæði, og ef farið var
að spyrja, hvers vegna þarna hefði verið hætt, var svarið
ekki á þá leið, að jarðvegurinn hefði verið svo slæmur,
eða að aldrei hefði sprottið neitt, heldur altal' þetta sama:
„Ó, það var nú ekki tími til að hugsa nógu vel unr hann,
og seinast rjeðum við ekkert við arfann, svo það má'tti til
að hætta.“
Kartöfluræktin er erfið viðfangs upp til dalanna vegna
næturfrostanna, og sjálfsagt er að leggja meiri alúð við