Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 43

Hlin
43
sem í hennar valdi s'tendur til að koma því í framkvæmd.
Og þó að bóndanum finnist það máske óþarfi fyrst í stað,
þá vitum við, að þegar öllu er á botninn hvolft, getur
hann eiginlega aldrei neitað konunni sinni um neitt.
Enda blandast mjer ekki hugur utti það, að með tírnan-
um verður skrúðgarðurinn talin hin mesta og nauðsyn-
legasta heimilisprýði.
Á liverju vori ætti að vera garðyrkjunámsskeið í hverri
sveit, J^að þyrfti ekki að standa nema viku. Það ætti að
vera á einu mesta myndarheimili sveitarinnar, Jjar sem til
væri kartöflu-, kál- og skrúðgarður, eða Jjar sem til stæði
að slíkir garðar yrðu búnir til. Þangað ættu svo önnur
heimili sveitarinnar að senda unglinga sína til náms og
lofa þeim svo að gera tilraunir, þegar heim er komið, og
um fram alt ekki vantreysta Jjeim, Jrví Jjó vitanlegt sje,
að J>eir hafi sama sem ekkert lært í garðyrkju á viku-
tíma, Jjá hafa Jjeir þó verið vaktir til umhugsunar um
gagn og yndi garðyrkjunnar, lært hin allra einföldustu
undirstöðuatriði og algengustu handtök, og með Jjað geta
allir byrjað í skóla náttúrunnar, sem mest og best kennir
garðyrkjumanninum.
Þeir, sem hafa í hyggju að korna á hjá sjer skrúðgörð-
um ættu að láta plægja eða stinga upp garðstæðið að
haustinu og rækta Jjar svo matjurtir (helst kartöflur) tvö
til þrjú ár, til Jjess að undirbúa jarðveginn sem best, Jjví
það verður aldrei varanleg rækt í Jjeim- skrúðgörðum, sent
búnir eru til úr óbrotinni jörð.
Þetta Jjrent langar mig líka til að rnega minna ykkur á:
1. Ilafið girðinguna örugga, annars verður garðurinn
ykkur til armæðu.
2. Setjið ekki Jjjett í garðinn, það er ósmekklegt.
3. Safnið í hann fágætum, íslenskum blómum, þau
verða svo ljómandi lalleg og þroskamikil í ræktaðri jörð.
í hverri sýslu, og jalnvel í hverjum hreppi, ætti að vera
garðyrkju- maður eða -kona sumarlangt, er hjeldi hin áð-
urnefndu námsskeið að vorinu, en að Jjví búnu l'erðað-