Hlín - 01.01.1918, Qupperneq 65

Hlin
65.
morgni til þess að gefa Lád mat. Lád á betra en hund-
arnir á hinum bæjunum, hann er líka stærri og fallegri.
Hjálmar hirðir líka svínin sín, honum þykir svínakjöt-
ið gott. Reykt svínslæri og svínshöfuð er það besta,
sem hún Ingigerður matbýr, segir hann, ekki síst ef hún
hefur hrærð egg með. „Skinka omelet“ er morgunverð-
urinn hans.
I október hefur Ingigerður nóg að gera, þá eru aldin-
in þroskuð: epli, perur, plómur o. s. frv. Hún greinir
fallegu eplin frá þeim skemdu, afhýðir þau, er eigi eru
hæf til geymslu og sýður úr þeim epla-„mus“, þurkar
nokkuð í bakarofni og geymir í súpur og grauta til vetr-
arins. Þannig greinir hún aldinin og býr þau undir
geymslu. Ingigerður hefur mörg pund að ávaxta, því
mikið hefur hún handa milli.
— Það er inndælt að liggja í skugga trjánna og eta sem
maður þolir af fallegustu eplunum í „trágárden".
Það er líka gaman að sjá í J^vottaskápinn hennar Ingi-
gerðar; það er vel frá þvottinum gengið; hann er hvítur
og vel dreginn og hann er mikill. ("Sænska „frun“ er stolt
af ,,linneskápet“.) Hún J^vær fjórum sinnum á ári — hún
hefur ekki efni á að ]wo oftar, segir hún, þessvegna þarf
hún marga dúka, mörg lök, koddaver, handklæði o. s. frv.
Sumu af þessu hefur hún komið upp sjálf, ofið Jrað eða
látið vefa. Sumt af því er gamalt, mjög gamalt, því hör-
inn er haldgóður. Hún hefur ánægju af Jjvottinum sínum.
Mesta ánægjan hennar Ingigerðar er þó, að Ósvald geng-
ur vel í skólanum.
Britta er 6 ára; hún gleymir aldrei að Jrjera vinnufólk-
ið og biðja kurteislega — hún kemur heim á ákveðntim
tíma, þegar hún er úti að leika sjer, og hefur skóskifti.
Hún er ineð ljóst, mikið hár. Hún afklæðif sig sjálf á
kvöldin og les bænina sína:
5