Hlín - 01.01.1921, Blaðsíða 26

24
Hlin
dýr^ Sýningin þóiti líka dýrseld, þarafleiðandi seldist að-
eins lítill hluti munanna (fyrir 4000 kr. liðugar). Tímarnir
eríiðu áttu eflaust líka sinn þátt í þvi. Þó hefðu þau mátt
vera fleiri dúksvuntuefnin, sömuleiðis skotthúfurnar. far
lögðu menn framt á og borguðu vel. Petta þurfa fram-
leiðendur að hafa á bak við eyrað, en stúlkurnar vilja
hafa húfurnar stórar, og svuntudúkarnir mundu seljast,
þótt vjelunnir væru, ef vandað er til. Menn dáðust að
togklútunum af Suður- og Austurlandi, — og þríhyrn-
unum úr Reykhólasveit. Margir vildu ná í gluggatjöldin frá
Akureyri, ullarjavann frá Fjalli — og stólkambana frá
Sigmundi á Hóli, þá fengu færri en vildu. — Pað var
jafnan þröng mikil kringum vefarana, Gunnar og Guð-
mund, og svo Bárð og »spunakonu« hans, margan fýsti
að sjá þetta verkfæri, sem svo mikið var af látið.
Hvað hefur þessi sýning þá kent okkur? Hún hefur
1) fært almenningi heim sanninn um 'það, að íslensk-
ur heimilisiðnaður er til, og lifir góðu lífi á mörgum
stöðum í landinu 2) og að hann getur að ýmsu leyti
komið alveg í stað útlendu vörunnar til klæðnaðar, rúm-
fatnaðar og híbýlabúnaðar og þannig sparað okkur mikil
útgjöld!
Pað þarf að nota vel tímann til næstu landssýningar,
sem líklega verður haldin 1930 (það er merkisár). Rað
veitir ekki af því nú þegar, að fara að búa sig undir
liana. Pá má ekki einn einasti hreppur á landinu skerast
úr leik, enda þarf á þessum árum að komast á fjelags-
skapur í hverri sveit, er hafi heimilisiðnaðarmálin á stefnu-
skrá sinni, beitist fyrir sýningu heima fyrir og taki þátt
í sýslu- og hjeraðssýningu.* Skipulag þarf að komast á
* Á landsýningunni í Noregi 1914 hafði hvert hjcrað og stærri bær
sjcrdeild í heimilisiðnaðarbyggingunni. Þar var gott tækifæri til
samanburðar. Hver deikl annaðist sjálf sína muni, kom jieim
fyrir, bar ábyrgð á þeim meðan á sýningunni stóð, annaðist um
sölu, tók þá ofan og bjó um þá til heimferðar. — Þetta fyrir-