Hlín - 01.01.1921, Blaðsíða 29

HUn
27
mikilsverða hjálp. ð—7 undanfarin ár hafði jeg hægt og
hægt verið að missa sjón. Seinast búin að fá mjög slæm-
ar þrautir í augu og höfuð. Hef frá upphafi verið afar
nærsýn, en alls ekki augnveik fyr en þetta, um fertugt.
Sumarið 1918 fann jeg þann eina augnlækni, sem til
er á íslandi. Hann kvað alls ómögulegt að gera nokkuð
fyrir mig. Hvorki yrði haldið við því sem eftir var af
sjóninni, nje heldur mætti jeg nota gleraugu. Sjónauka
hafði jeg mörg ár, gerðan eftir forsögn Guðm. prófessors
Hannessonar. Honum mátti bregða fyrir augun þegar
mikið lá á. Það sagði einnig Björn sál. Ólafsson, augn-
læknir, en ekki mætti nota stöðug gleraugu. New York
læknarnir sögðu að alla æfina hefði jeg átt að hafa gler-
augu, hefði sjónin þá ekki bilað nje augun veikst. Peir
Ijetu meðul, er eyða þrautum; fást þau i lyfjabúðum hjer. ,
Hef sem af er þurft þau lítinn tíma 2svar á árj. Tvenn
gleraugu voru mjer gjörð; önnur til Iestrar. Les nú
þrautalaust svo mikið sem verkast vill, slamraðist áður
fram úr tveimþrem bls. í senn. Hin gleraugun hef jeg
þar fyrir utan. Undrast hve mjög þau skýra hina litlu sjón.
Við þessa stofnun starfa sjerfræðingar, þeir bestu er
fást. Öll læknishjálp er ókeypis, nema fyrir ríkisfólk.
Meðöl, legukostnað og annað skal borga, en ódýrara en
á vanalegum sjúkrahúsum. Enginn þjóða mismunur, enda
koma menn hvaðnæfa af jörðunni. í sömu byggingun-
um er lyfjabúð, fæst þar alt sem til þarf. Einnig gler-
augna-verkstofa. Par sitja þeir önnutn kafnir við gler-
augnasmíði og að máta á fólk. Sífeldur straumur og ös.
Ósköp margir þurfa gleraugu, yngri sem eldri. Rann
mjer til rifja að sjá óvitabörnin burðast með gleraugu á
nefinu. Hrædd um að íslensk óvitabörn hefðu ekki liðið
þau stundinni lengur. Sá þar og víðar, að amerískar
barnfóstrur taka langt fram íslenskum i að kenna þeim
unga þann veg, setn hann á að ganga. Byrja við barnið
nýfætt, líkast til ófætt; draga ekki agann þar til það er
komið til vits og ára.