Hlín - 01.01.1921, Blaðsíða 39

Hlln
37
þangað sém hætta stafar af þeim. Menn vinna oft hin
sundurleitustu verk, án þess að þvo hendurnar. En svo
má ekki vera. Einkum eru það matreiðslukonur, sem
vandlega þurfa að gæta þess að þvo hendur sínar ætíð
þegar þær óhreinkast við að láta í eldinn eða hvað sem
er. í eldhúsi þurfa að vera áhöld til þvotta, sápa og
bursti, og þurka, sem oft sje þvegin. Pað er t. d. fráleitt
að þvo matarílát og áhöld með óhreinum höndum, og
því gott að gjöra sjer það að reglu að þvo sjer ætíð,
áður en byrjað er á því verki. Hendurnar þarf að þvo
vandlega úr sápu, annars verða þær ekki hreinar. Qætið
þess, konur og karlar, að það er bæði prýði og nauð-
syn að hirða vel hendur sínar.
S. K.
Prjár höfuðdygðir.
i.
Til að standa við loforð og skrifa greinarkorn í »Hlín«,
vel jeg mjer að umtalsefni höfuðdygðirnar þrjár o: iðju-
senii, reglusemi og nœgjusemi. Fyrst og fremst af því, að
jeg veit að þessi dygðaþrenning er yndi og eftirlæti
»Hlínar«. Og það að maklegleikum. Allir þurfa að elska
þessar dygðir næst sjálfum kærleikanum, því það er hvað
mest fyrir þær, að maðurinn »á sinni löngu reisu, úr
amlóðans baðstofu gegnum göng« hefur orðið að manni,
liefur þroskað sína skynsemi, og komist það sem hann
hefur komist, orðið ekki einasta sjálfbjarga, heldur fær
um að miðla öðrum, hjálpa sínum náunga og æfa sig í
kærleikanum, en með því hefjast hærra öllum öðrum
dýrum.