Hlín - 01.01.1921, Blaðsíða 15

Hlín
13
setji sjálfur, og eigi síðan.« Pessi tilgangur liefur þó eigi
iyllilega náðst. — Vorið 1909 gróðursettu 14 nemendur
sína reyniplöntuna hver (fengnar frá Akureyri. Fimin
voru komnar þaðan áður). Næstu árin 2 gróðursettu
nemendur enn reyniplöntur. Urðu þær alls milli 50 og
00. En þá tók árferði að versna, og jeg sá, að jeg átti
fult í fangi með að varðveita. það, sem komið var. Reit-
urinn of lítill til þess að liafa líka matjurtanot af honum.
Gróðursetning nemenda hætti þá um sinn. — Sömuleið-
is gróðursetti jeg greni, íjallafuru, barfelli, björk, guivíði,
rós, rauðber, sólber, hindber og jarðber; þetta lifir, nema
grenið, en nær flest fremur litlum þroska. Fagrar blóm-
jurtir eru þar nokkrar, einkum innlendar, og burknar.
Sáð líka til sumarblóma. — Matjurtir aðallega jarðepli
og gulrófur, tröllsúra og laukur.
Hæstu reynitrjen eru 3,3 metr.; rúinlega 30 eru mann-
hæð og yfir það; önnur lægri, er kalið hafa, eða eru
mjög ung; 4 hafa dáið.
Reifa hefi jeg orðið viðina að mestu um vetur, svo að
snjóþungi klyfi þá ekki, nje fjenaður biti, er hann kemst
á snjó yfir girðingarnar, einnig mun það verja skaðsemi
storma. — Steina- og bergtegundum hef jeg ögn safnað
saman, en ekki enn getað náð neinu verulegu þessháttar
lengra að. Er mjer þó hugur á því.
Fallþunga vatns get jeg notað til þess að vökva með
hvæsislöngu allstaðar í reitnum, og í sambandi við vatns-
leiðslu þá var steyptur ofurlítill gosbrunnur. Getur hann
i logni spúð vatni 7 metra frá jörðu.
Svo er nú lýst þessum smábletti. — Oss Vestfirðing-
um þykir hann fagur, en eigi dylst mjer, hve lítill hann
er, fákunnáttu- og fátæklegur hjá öðrum samskonar blett-
um í landi voru, og hvað þá, ef lengra er farið. Pó má
vera, að »mjói vísirinn« verði að meiru, er þekking og
cfni leyfa.
Ýmsum mun þó virðast, að allrnikið fje og vinna hafi