Dvöl - 01.07.1945, Side 11

Dvöl - 01.07.1945, Side 11
DVÖL 153 hans. „Ég vil fá hana,“ sagði hún lágt. „Þú hefur þó ekki eyðilagt hana?“ „Hún er í dagstofunni, á horn- hillunni,“ svaraði 'hann hissa. „Hvað ætlarðu að gera með hana?“ Hún hló og grét í senn, beygði sig niður og kyssti hann á kinnina. „Mér datt hún bara í hug,“ sagði hún ofsalega. „Hvers vegna hefur mér ekki dottið þetta fyrr í hug? Hvers vegna hefur þér ekki dottið þetta í hug?“ „Dottið hvað í hug?“ spurði hann. „Hinar óskirnar,“ svaraði hún. „Við höfum aðeins óskað okkur einnar.“ „Var það ekki nóg?“ sagði hann hörkulega. „Nei,“ hrópaði hún sigri hrós- andi; „við óskum okkur annarrar til. Flýttu þér niður og sæktu hana, og óskaðu þess, að sonur okkar vakni aftur til lífsins." Gamli maðurinn settist upp í rúminu og þeytti ofan af sér sæng- inni skjálfandi á beinunum. „Guð minn góður, þú ert orðin galin!“ hrópaði hann skelfingu lostinn. „Sæktu hana,“ sagði hún með andköfum; „sæktu hana strax, og óskaðu —. Ó, -drengurinn minn, drengurinn minn!“ Maður hennar tók eldspýtna- stokk og kveikti á kerti. „Komdu aftur upp í rúmið,“ sagði hann skjálfraddaður. ,,Þú veizt ekki hvað þú ert að segja.“ „Við fengum fyrstu óskina upp- fyllta,“ sagði gamla konan áköf. „Hví þá ekki aðra óskina líka?“ „Það var tilviljun,“ stamaði gamli maðurinn. „Farðu og sæktu hana og ósk- aðu,“ æpti gamla konan og dró hann í áttina til dyranna. Hann staulaðist niður stigann í myrkrinu, þreifaði sig áfram að dagstofudyrunum og yfir að arin- hillunni. Töfragripurinn var á sín- um stað, og hann varð gagntekinn hræðilegum ótta við það að hin þögula ósk yrði uppfyllt og honum yrði færður hinn limlesti sonur áður en hann kæmist burt úr stof- unni. Hann greip andann á lofti er hann fann að hann var búinn að tapa áttinni til dyranna. Köld- um angistarsvita sló út um hann meðan hann þreifaði sig áfram kringum borðið og meðfram veggn- um unz hann komst fram í litla ganginn með óheillagripinn í hendinni. Andlit konunnar hans virtist breytt er hann kom aftur inn í svefnherbergið. Það var fölt og ör- væntingarfullt, og honum til skelf- ingar virtist svipurinn afskræmd- ur. Honum stóð geigur af henni. ,,Óskaðu!“ hrópaði hún skærri rödd. „Það er heimskulegt og óguð- legt,“ stamaði hann. „Óskaðu!“ endurtók kona hans. Hann lyfti upp hendinni. „Ég
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Dvöl

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.