Dvöl - 01.07.1945, Síða 39

DVÖL
181
hana njóta ofurlítilla viðskipta,
og gaf sig á tal við hana í því
skyni. Hún þakkaði honurn inni-
lega þá virðingu, sem hann sýndi
henni, því að þetta var herrann
af Fou, kammerherra kóngsins
sjálfs. Hún var svo glöð og hreykin
af þessu, að hún gat tæplega opnað
munninn án þess að nefna nafn
hans. Hún talaði um hann í St.
Martin og hún talaði um hann
þegar hún kom aftur heim til sín.
Hún talaði jafnvel meira um hann
en sjálfan guð almáttugan, og var
hún þó sannarlega trúuð og sann-
kristin stúlka.
— Ja, sú er uppverðruð í for-
Waupinu. hún verður varla svona
borubrött, þegar hún er búin að
lenda í einhverju klandri, sagði
gömul þvottakerling, sem varla gat
heitið annað en ofurlitlar leifar af
raunverulegum kvenmanni. -— Hún
er bandvitiaus í honum, og hann
gómar hana áreiðanlega þessi
flagari af Fou.
í fyrsta sinn. sem stúlkan fór
með þvottinn tók kammerherrann
sjáifur á móti henni og kom henni
svikalaust í skilning um það, að
hún væri alveg óvenjulega falleg
stúlka, og að það væri hreint ekki
svo galið af henni að líta svona
vel út. Hann ætlaði líka áð borga
henni vel í beinhörðum peningum,
og hún hélt að hann ætlaði aðeins
að taka budduna upp og borga og
leit hógvær undan og sagði aðeins:
— Það er bara lágmarksverð.
— Jæja, bara venjulegt gjald,
sagði hann.
En sumir álitu, að honum hefði
hreint ekki gengið vel að fá hana
til við sig, og það hefði tekið hann
langan tíma, og aðrir sögðu, að
hann hefði komizt að því full-
keyptu, því að hún hefði hljóðað
og barizt um og verið snöktandi
og fokreið, þegar hún kom út úr
húsinu — og þaðan fór hún beint
til dómarans. En svo óheppilega
vildi til að dómarinn var nýfarinn
út, svo að hún settist niður til þess
að b’ða eftir honum. Hún grét
mikið cg sagði við þjónustustú’ku
dómarans, að hún hefði verið beitt
valdi og herrann af Fou hefi ekki
greitt sér með öðru en ónotum og
illsku, og að síðustu rænt frá sér
því, sem kanúkinn sagði að væri
mikilla peninga virði. Og ef ein-
hvern tímann kæmi að því, að
henni þætti nógu vænt um ein-
hvern mann til þess að gera þetta
fyrir hann ,vildi hún líka hafa ein-
hverja ánægju af þessu, en kamm-
erherrann hafði alls ekki verið
góður við hana. Hann hafði verið
að bisa og bjástra með hana fram
og aftur og meitt hana og móðgað
á allan hátt, og þess vegna skuld-
aði hann henni nú þúsund dúkata
eftir virðingu kanúkans. Svo kom
dómarinn, og þegar hann sá þessa
fallegu stúlku. ætlaði hann strax
að fara að gamna sér smávegis við
hana, en hún vísaði öllu gamni á
bug og sagðist vera komin til þess