Dvöl - 01.07.1945, Page 55

Dvöl - 01.07.1945, Page 55
DVÖL 197 Það gat samt enginn séð hann — nema í anda og svo á myndum. Drengurinn kunni ekki að sjá Jesú í anda. Maður gat víst ekki lært það fyrr en maður var orðinn stór. En drengurinn hafði séð margar myndir af Jesú, svo átti hann tvær. Aðra þeirra hafði hann fyrir ofan rúmið sitt, en hin var geymd hjá mömmu. Það var sorg- leg mynd: Jesús var að gráta og það var mikið blóð á enninu á honum. Fyrir löngu hafði dreng- urinn oft hugsað um þessa mynd. Það var stuttu eftir, að Jesús hafði komið og læknað hann. Mamma hafði sama og ekkert talað um myndina. Mamma sagði, að Jesús vildi helzt ekki, að lítil börn hugs- uðu um svona. Lengi vel hafði samt drengurinn ekki getað leitt hugann frá myndinni. Stundum hafði honum fundizt að Jesús væri að gráta. Þá hafði drengurinn ævirdega grátið með honum...... Seinna hafði allt breytzt. Það var eftir að drengurinn fékk leyfi til að vera úti. Þá var jörðin komin í ný föt. Þau voru græn og með alla vega blómum. Og Guð hafði fest sólina á himininn fyrir ofan fjall- ið. Hún var gyllt og það var í henni mikið ljós. Dag eftir dag hafði drengurinn hlaupið um og leikið sér. Hann hafði næstum strax gleymt sorglegu myndinni — og í langan, langan tíma hafði hann heldur ekkert munað eftir jólun- um eða Jesú frá Nazaret. En nú sagði mamma að jólin kæmu eftir stundarkorn. Kannske mundi drengurinn ekki þekkja þau. Hann ætlaði því að biðja mömmu, að benda sér á jólin, strax og hún sæi þau. Svo fekk hann sig ekki til þess: Mamma var að horfa í eldhússpegilinn. Hún sá bara drenginn í speglinum.Mamma hafði sjálf saumað jólafötin á drenginn. Hún var alveg nýbúin að færa hann í þau. Drengurinn var í stórum buxum, eins og pabbi. Hann hafði ekki verið í stórum buxum fyrr en í kvöld. Mömmu þótti víst undur gaman að sjá drenginn í svona buxum. Hún hætti að horfa í spegilinn og hló. Svo sagði mamma: — Við skulum flýta okkur til pabba ... Og mamma tók dreng- inn við hönd sér og leiddi hann inn í stofuna. Pabbi var að raða spilum. Hann hætti því strax er mamma og drengurinn komu. Pabbi sagði ekki neitt, bara horfði á drenginn og hló. Hann var alveg eins og hún mamma. Mamma var að kveikja á kertum. Það kom alltaf meira og meira Ijós. Drengurinn þurfti einskis að spyrja. Hann vissi, að þetta voru jólin, gat ekki hugsað sér þau öðruvísi. Hann gleymdi sér alveg við að horfa á öll þessi ljós, sá varla leikföngin, sem pabbi og mamma höfðu gefið honum í jólagjöf. En allt í einu fannst drengnum, að Ijósin hefðu verið
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144

x

Dvöl

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.