Dvöl - 01.07.1945, Qupperneq 59

D VÖL
201
----------■----------------------------
IVAR LO-JOHANSSON er meðal
þekktustu og víðlesnustu höjunda Svía
um þessar mundir. Hann hefur ritað
allmargar bœkur og má nefna Godnatt
Jord, Kungsgatan (sem hefur verið
þýdd á íslenzku), Bara en mor, Trdk-
torn og Statar-sögurnar, sem sagan,
sem hér er birt er tekin úr. Myndir
hans úr lífi og öaráttu dlþýðunnar eru
ógleymanlegar, lifandi og sterkar, og
hann fjallar um allt af hispursleysi og
samúð.
___________________________________t_.
vaxin mjaltakona með mjallhvít-
an hörundslit reis úr sæti sínu,
vaggaði í mjöðmunum og hvarf inn
í skógarþykknið.
Fyrstu geislar morgunsólarinnar
brutu sér leið gcgnum hnotrunn, og
þar létu fyrstu skuggar morgun-
skímunnar á sér kræla.
— Eftir klukkutíma verðum við
að vera farin héðan, til þess að
enginn verði okkar var — síðan eru
mjaltirnar. Vitið þið ekki hvað
okkur ber að gera?
Karlmennirnir gáfu konunum
illt auga. Þeir fundu, hvernig þær
kipptu fótunum undan hinni van-
máttugu skipulagshugsjón. Hinar
blygðunarlausu mjaðmir kvenn-
anna minntu þá á —! Þeir óttuð-
ust sínar eigin konur. Það var engu
betra að átta sig á þeim en skyn-
lausum skepnum. Harðsnúnar
stóðu þær vörð um rétt kvendýrs-
ins til að fæða og drepa í blindni
eins og náttúran sjálf.
Einn úr hópi verkamannanna frá
Kvillinge gekk fram í sólarljósið.
Það fóru krampakenndir drættir
um andlit hans. Hann bjóst til að
taka til máls.
— Félagar, nú verðum við að láta
til skarar skríða, sagði hann og
deplaði augunum á móti sól-
inni.
Mér skilst, að einhver okkar
verði að stíga fyrsta skrefið ....
Ef við höldum saman — allir sem
einn — verður það auðveldara.
Verði kröfum okkar neitað .... ja,
þá verðum við að taka afleiðing-
unum. Þá leggjum við niður ....
karlar, konur og börn, öll saman
.... Við leggjum niður vinnu, all-
ir sem einn.
Formælandi verkamanna frá
öðrum búgarði gekk fram. Hjart-
sláttur hans varð greindur gegnum
bláa skyrtuna og hann steig öðr-
um fætinum fram fyrir hinn.
— Það er djörf ákvörðun, sem
við tökum, sagði hann, og tók sér
stöðu á sama bletti og síðasti ræðu-
maður — allir sáu nú, að sá staður
átti að koma í stað ræðustóls. Það
er djörf ákvörðun, sagði hann og
hækkaði röddina. En við hættum
á það. Nú verður að hrökkva eða
stökkva .... Ég tala fyrir óðulin
Öringbro, Björkna og Ullevi ....
Næsti ræðumaður var frá
Munkaklaustri, óðali, sem átti þrjú
þúsund tunna akurland, og
áhöfnin var samtals átta hundruð
höfuð. Hann gekk fram á opna
svæðið. Fyrir fótum hans dönsuðu
skuggarnir. Hann ræddi um hin