Dvöl - 01.07.1945, Page 65

Dvöl - 01.07.1945, Page 65
D VÖI. 207 Hylurinn Eftir Gay de Maupassant: Þórir Friðgeirsson, þýddi Leopold Rénard, húsgagnabólstr- ari, stóð fyrir réttinum í Assize. Umhverfis hann stóðu aðalvitnin í málinu, frú Flaméche ekkja fórn- arlambsins, Louis Ladureau, tré- smiður, og Jean Durdent tin- smiður. Skammt frá sakborningnum sat húsfreyja hans, svartklædd, lítil og ljót kona, sem líktist mest apa í kvenklæðum. Frásögn Renards af harmleikn- um, sem gerzt hafði, var þannig: ,,Ó, Guð í himninum má vita, að þetta var óhapp, ógæfa, þar sem ég er fyrsta og síðasta fórnardýrið. Vilji minn átti þar engan hlut að máli. Staðreyndirnar skýra sig sjálfar, eins og þér munuð heyra, herra forseti. Ég er heiðarlegur, iöjusamur maður, húsgagnabólstr- ari, búsettur síðastliðin sextán ár i sömu götu, virtur og vel látinn af öllum, sem þekkja mig, svo sem nábúarnir geta staðfest. Ég er sparsamur, hef yndi af vinnu og geðjast bezt að heiðarlegu fólki og siðsömum skemmtunum. Þetta hefur, því miður, valdið óhappi mínu, en af því að vilji minn átti ekki hlut að máli, held ég sjálfs- virðingu minni óskertri. Við, konan mín og ég, höfum eytt hverjum einasta sunnudegi í síðastliðin fimm ár við ána. Þar höfum við viðraö okkur í hreina loftinu og dorgað, en í það erum við jafn sólgin og að borða smá- lauka. Mélie, truntan sú arna, kveikti þá ástríðu í brjósti mínu, og sjálf er hún jafnvel enn þá villt- ’ari en ég í það að dorga. Já, allt hið illa í þessum atburði er frá henni runnið, kjaftanorninni, eins og þér munuð brátt sjá. Ég er þrekmikill geðprúður mað- ur. í mér finnst ekki illgirni eða fúlmennska fyrir tvo aura. En hún. Ú-hú. Hún lítur nógu meinleysis- lega út, lítil og mögur, en hún er grimm eins og hreysiköttur. Ég neita þvi auðvitað ekki, að hún er gædd vissum góðum eiginleikum, einkum fyrir þá, sem einhver við- skipti hafa með höndum. En skap- ið! Spyrjið ba-ra nágranna okkar. Kona dyravarðarins, sem nýlega hefir leitað til mín sem fagmanns, hún hefur frá einhverju að segja. Á hverjum einasta og eilífasta degi rífst hún og skammast yfir stillingu minni og geðprýði. „Ég mundi ekki þola þetta, ég mundi ekki láta bjóða mér hitt,“ segir L
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144

x

Dvöl

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.