Dvöl - 01.07.1945, Page 72

Dvöl - 01.07.1945, Page 72
214 D VÖIi stúlkan. Hún stóð grafkyrr, hugs- andi. Útfallið gjálpaði hlakkandi við kinnung léttbátsins í kyrrðinni. Komdu með tvo stálhjálma — fáðu þá hjá loftvarnaliðinu — Hvernig væri að taka Johnnie með? Johnnie? Hann velti því fyrir sér. Johnnie var einfeldningur, en laginn til sjós. Á landi sat hann og lék sér að steinum, en kæmist hann í bát, virtist hann til alls fær. Hann reri fólki til skips fyrir kapp- siglingafélagið, sá um landfestar og vann önnur smávik, svo sem að skafa skip og mála. Málfar hans var óskýrt, en þegar allt kom til alls, þá voru það ekki orð, sem með þurfti við Dunkirkströndina. Önnur hlið málsins hvarflaði einn- ig að gamla manninum. Hún virt- ist telja sjálfsagt, að hann kæmi með. Hvað verður um félagshúsið? Ég á að líta eftir því líka? Hún hafði líka hugsað sitt mál. Húsið? Hvern fjárann gerir til með húsið? Hann glotti svo að skein í tó- bakssvartan góminn. Þar komstu með það. Ég kem eftir hálftíma. Þegar hann var kominn hálfa leið að bryggjunhi, kallaði hún til hans. Rödd hennar var eins skær og drengsrödd: Johnnie þarf líka að hafa hjálm. Hann kinkaði kolli; hún fór und- ir þiljur og þurrkaði vatnið af káetugólfinu. Hún hafði ákveðið að gera skútuna hreina. Það batt hugann, en alls konar hugmyndir sóttu að lienni, þar eð hún hafði engar fréttir fengið frá Frakklandi í þrjár vikur. Hér höfðu þau eytt glöðustu stundum af leyfi hans, glöðustu stundum ævinnar. Nú vissi hún ekki nema hann biði á þessari heljarströnd, einn af þús- undum örþreyttra manna, sem í sprengju- og kúlnaregninu biðu hjálparinnar frá Englandi. Hún fleygði dulunni og burstanum í fötuna og hnykkti opinni skúffu. Þarna voru öll gömlu fötin hans; gráar buxur, peysa, gömul veiði- treyja, gulur trefill. Hún gat vöðl- að hárinu upp undir hjálminn. Augu hennar hvörfluðu að pípun- um hans, sem héngu yfir kojunni. Það var kóróna á verkið. Hafa upp í sér pípu, þegar til Ramsgate kæmi og tala digurbarkalega. Hún valdi sér mikið reykta pipu og æfði sig frammi fyrir speglinum. Bragðið var ákaflega andstyggi- legt. Á leiðinni niður sundið náðu þau flota af mótorbátum og fylgdust með þeim. Hún breiddi úr sjókort- inu fyrir framan sig, en degi var tekið að halla og hvergi nein leið- arljós sjáanleg. Hún hafði aldrei komið sjóveg til Ramsgate aðeins með járnbrautarlest þegar hún var
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144

x

Dvöl

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.