Dvöl - 01.07.1945, Page 90

Dvöl - 01.07.1945, Page 90
232 D V ÖI faliö að reka, og eins og við mátti búast af honum, gekk hann ekki beint til verks. Hann sagði konu sinni, hvað þeim ungfrú Thompson hafði farið á milli, og bað hana að tala við frú Davidson. Honum fannst trúboðinn hafa beitt ofríki, og ekki gat það sakað, þótt stúlk- unni væri enn leyft að dvelja í Pago-Pago í hálfan mánuð. En hann var ekki viöbúinn árangrinum af meðalgöngu sinni, Trúboðinn kaus að ræða málið milliliðalaust. „Frú Davidson segir mér, að Thompson hafi talað við yður.“ Eins og títt er um feimna menn, reiddist læknirinn þessari beinu atlögu, sem neyddi hann út úr fylgsninu. Hann kafroðnaði og fann blóð sitt ólga. „Ég fæ ekki séð, að það breyti neinu, þótt hún færi til Sydney í stað San Francisco, og meðan hún lofar bót og betrun, finnst mér fjandi hart, að hún skuli vera ofsótt." Trúboðinn horfði á hann, fast og einarölega.- „Hvers vegna vill hún ekki fara aftur til San Fancisco?“ „Um það spurði ég ekki,“ svaraði læknirinn með nokkrum þjósti. „Og ég er þeirrar skoðunar, að menn ættu ekki að blanda sér í það, sem þeim kemur ekki við.“ Ef til vill skorti nokkuð á kurteisi í þessu svari. „Landstjórinn hefur skipað svo fyrir, að hún skuli fara héðan af eynni með fyrstu ferð. Hann hefur einungis gert skyldu sína, og ég ætla ekki að sletta mér fram í' það. Hér stafar af henni hættp,.“ „Þér eruð miskunnarlaust hörkutól." Konurnar litu báðar skelfdar á lækninn, en ástæðulaust var að óttast rimmu, því að trúboðinn brosti blíðlega. „Það hryggir mig ósegjanlega, að þér skuluð hafa það álit á mér, Macphail læknir. Ég segi yður satt, ég kenni sárlega í brjósti um þessa veslings konu, en ég leitast einungis við að gera skyldu mína.“ Læknirinn svaraði engu. Hann horfði út um gluggann ólundarlegur. Aldrei þessu vant var nú þurrt veður, og handan við flóann sá í þorpið, þar sem frumbyggjarnir höfðu hreiðrað um sig milli trjánna. „Ég ætla að nota þennan skúralétti til þess að koma út undir bert loft,“ mælti hann. „Gerið það fyrir mig að bera ekki óvildarhug til mín, þótt ég geti ekki orðið við ósk yðar,“ sagði Davidson og brosti þunglyndislega. „Ég virði yður mjög mikils, læknir, og mér væri það raun, ef ég geðj- aðist yður ekki.“ „Ég er þess fullviss, að þér hafið nægilega gott álit á yður sjálfur
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144

x

Dvöl

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.