Dvöl - 01.07.1945, Qupperneq 113

D VÖL
255
í sumar og haust hafa ljóðskáld þjóð-
arinnar látið nokkuð til sín heyra, og
ýmis þeirra sent frá sér bækur. Eru það
þó einkum þau, er fremur verða talin til
góðskálda en stórskálda. „Dvöl“ hefur því
miður ekki náð til allra þeirra ljóðabóka,
sem komið hafa út á þessu ári, en vill
þó geta hér nokkurra þeirra.
Steindór Sigurösson: Mansöngv-
ar og ininningar. Bókaútgáfa
Pálma H. Jónssonar. Akureyri,
1945.
Steindór Sigurösson skáld hefir nýlega
sent frá sér nýja ljóðabók, þá fjórðu eða
fimmtu. Hafði ég þó frekar búizt við
skáldsögu frá hans hendi nú, þar eð ekki
eru nema örfá ár, síðan ljóðabók hans
„Við lifðum eitt sumar“ kom út, og auk
þess hafði ég heyrt, að hann væri með
skáldsögu i smíðum.
í þessari nýju ljóðabók eru allmörg
kvæði, flest ný, og fer þó minna fyrir'
þeim en í flestum ljóðabókum nú til
dags, því að bókin er prentuö með mjög
smáu letri og engar sérstakar eyður í
henni handa lesendum til að yrkja sín
eigin ljóð í.
Kvæðum þessarar nýju bókar er skipt í
fjcra flokka „Mansöngva og minningar",
„Söngva Hassans", „Óð eins dags“ og
„Önnur kvæði". Er „Óður eins dags“ ort-
ur á fullveldisdeginum í fyrra, og ber
óneitanlega með sér, að skáldið hefur
sprett úr spori með það í huga að fara
vítt yfir á skömmum tíma, — lagt beint
af augum og ekki forðazt tálmanirnar
sem skyldi, heldur lent við og við í kvik-
syndi óvandvirkninnar, sem Steindór Sig-
urðsson gæti vel sneitt hjá, ef hann kærði
sig um. Þrátt fyrir þessa annmarka er
einmitt þessi kvæðaflokkur eitthvað það
bezta í bókinni, og enginn þarf að efast
um, að hjartaö er trútt, er á bak við
slær, — sízt þeir, sem þekkja höfundinn
sjálfan. Sama er að segja um önnur
kvæði bókarinnar.
„Máske kvæðiö sé kalt,
en þó knýr það fram allt,
sem í kærustu draumsýnum
hjarta míns býr.“
segir hann í áðurminnstu ljóði. Og ein-
mitt þetta gefur kvæðum Steindórs gildi.
Þau eru ekki formið eitt. Ekkert er Stein-
dóri fjær en að eltast við nýtt form eða
nýja stefnu, bara fyrir það eitt, að um
nýjung sé að ræða. En í því, hversu per-
sónuleg skoðun eins höfundar eða tilfinn-
ingar hans koma fram í ljóði eða sögu,
geta engu að síður legið annmarkarnir
á verkinu, svo lengi sem forminu er ekki
gefinn sæmilega mikill gaumur. Heppilegt
orðaval er t. d. mjög stórt atriði í öllum
skáldskap, ekki hvað sízt í ljóðum. Og
þó ber ekki því að neita, að jafnvel
stærstu skáldin flaska. einmitt á þeirri
viðleitni sinni oft á tíðum, og veldur því
misjafn smekkur manna. Steindór Sig-
urðsson er þegar fyrir löngu orðinn þekkt-
ur rithöfundur og ljóðskáld hér á landi.
Og ekki einungis það, heldur fyrst og
fremst, hversu lífsreyndur maður hann
er og lesinn vel, gefur manni vonir um,