Dvöl - 01.07.1945, Side 115

Dvöl - 01.07.1945, Side 115
D VÖL 257 margt látið fljóta með. Þeir, sem yrkja mikið, hafa efni á að velja og hafna; hafa efni á að bera aðeins það bezta á borð fyrir gesti sína. En íslenzka þjóðin er vel á vegi stödd, ef hún á margar konur og menn, sem yrkja eins mikið og Erla, það er aðeins spurning, hvort það á allt að birtast í ljóðabókum. Það má aldrei koma fyrir, að andleg menning á íslandi verði ein- göngu borin uppi af fámennri stétt lærðra manna. í þeim víngaröi verður þjóðin öll að vinna. Það er lifsnauðsyn, r* em allra flestir menn og konur hugsi, yrki og skrifi jafnhliða brauðstriti sínu. Bókmenntalegt gildi alþýölegs kveðskapar og fræði- mennsku er ef til vill ekki aðalatriðið; iökunin, ástundunin sjálf, er meira verð. Þegar íslenzk alþýða leggur árar í bát á þessu sviði, og lætur hámenntuðu menn- ina eina um skáldskap og bókmenntaiðk- anir, er grundvellinum kippt undan ís- ienzkri þjóðmenningu. Frágangur þessarar bókar af hendi út- gáfunnar er mjög góður, pappír góður og band vandað. Ég held, að Bókfellsútgáfan standi mjög framarlega um frágang bóka eftir íslenzkum mælikvarða. Eitt hefur þó angrað mig við lestur bókarinnar, og það er það, að ég hef hvergi fundið efnis- yfirlit, og þess vegna átt erfiðara með að finna þau kvæði, sem mig hefur langað til að líta á aftur. A. K. Villtur vegar. Eftir Kristján Ein- arsson frá Djúpalæk. Bókaútgáfa Pálma H. Jónssonar 1945. Kristján Einarsson frá Djúpalæk er ungur maður, en hefur þó áður gefið út eina ljóðabók er nefndist „Frá nyrztu ströndum." Hlaut hún allgóða dóma sem byrjandabók og lofaði góðu um höfundinn. Það er auðséð, að Kristján tekur köllun sína alvarlega og beitir töluverðum sjálfs- aga. Honum hefur vaxið þróttur og öryggi. Málfar hans er hreint og óþvingað og orðaval frjálslegt. Honum lætur bezt að bregða upp lífsmyndum. Kvæðin „Ver- menn“ og „Höggvandi“ bera því ljóst vitni. Þar eru hreinar og skýrar lýsingar. Kristján dregur oft snjallar lýsingar í fáum dráttum. Oft bregður fyrir í kvæð- um hans léttum og liprum gæluróm, sem vitnar um viðkvæmni og heita lund. í kvæðinu „Þula“ eru þessar vísur: Út á hólnum áttu bú upp við hlöðuvegginn. Skyldi ei bezt að skoða í dag skelina og legginn, sauðahorn og kjálka úr kú — hvöss er tanna eggin — einnig hvítu ýsubeins öndina og stegginn? Þú ert ungur, þú átt gott, þú átt allan heiminn. Meðan ómar æskuvor, er manns hugur dreyminn. Ég var ungur eins og þú — ekki að vera feiminn. — Eftir hverju ertu að gá út í víðan geiminn? Þetta er skær strengur. — Eða finnst ykkur ekki þessi kvenlýsing í kvæðinu „Kolbrún" töluvert snjöll hjá ungum höf- undi? Og hrafntinnusteinsins bar hárið lit, en hörundið snæs. í brjósti var svellandi sæs, í líkama sefgrassins sveigjuþol, og svifmýkt hins létta fræs. Það mætti að því finna að stundum virðist bregða fyrir áhrifum frá öðrum skáldum, t. d. Einari Ben. í kvæðinu „Vermenn", sem er þó þróttmesta og lík- lega bezta kvæði bókarinnar. En hvergi kveöur svo rammt að þessu, að til lýta eða eftiröpunar geti talizt, og getur orðið höf. til þroska, er hann eldist og vex að reynslu. Það má mikils vænta af þessum höfundi.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Dvöl

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.