Fréttablaðið - 22.04.2010, Blaðsíða 35

FIMMTUDAGUR 22. apríl 2010 5
Mynd Vilhelms Gunnarssonar
ljósmyndara af eldgosinu á
Fimmvörðuhálsi prýðir póstkort
sem nú fæst víða í verslunum.
Hjónin Vilhelm Gunnarsson og
Kristín Thorstensen reka í hjá-
verkum lítið póstkortafyrirtæki,
VG myndir. Þegar eldgosið hófst
á Fimmvörðuhálsi voru þau ekki
sein á sér. Vilhelm var með fyrstu
mönnum upp að gosinu og smellti af
mynd sem tveimur vikum síðar var
komin á póstkort og í verslanir.
„Myndin var tekin um nótt-
ina þegar eldgosið byrjaði,“ segir
Kristín en myndin hefur síðan
verið birt í fjölmörgum erlendum
miðlum og var meðal annars valin
besta myndin á vefnum msnbc.
Þau hjónin hafa rekið póstkorta-
fyrirtæki í á fimmta ár og hafa á
þeim tíma gefið út hátt í hundrað
ný póstkort, langflest með mynd-
um frá Vilhelm. Þar ber hæst
landslagsmyndir og dýramyndir
sem eru að sögn Kristínar langvin-
sælastar meðal ferðamanna.
Kristín segir í athugun að gefa út
nýtt póstkort af eldgosinu í Eyja-
fjallajökli. Þá stefna þau að því að
gefa út nokkrar gerðir dagatala og
eitt þeirra verður að öllum líkind-
um undirlagt af gosmyndum sem
teknar eru bæði á Fimmvörðuhálsi
og af Eyjafjallajökli. - sg
Gosið á póstkort
Landslags- og hestamyndir eru vinsæl-
astar meðal ferðamanna.
Gosmyndin hefur birst víða um heim og var meðal annars valin besta myndin á
vefnum msnbc. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM
Mikill áhugi er á skotveiðitengdri
ferðaþjónustu á Íslandi meðal
sölu- og markaðsaðila í Evrópu,
ef marka má niðurstöður könn-
unar sem gerð var til að kanna
markaðs- og framtíðarmöguleika
skotveiðitengdrar ferðaþjón-
ustu á norðurslóðum. Könnun-
in var gerð í tengslum við North
Hunt-verkefnið, sem er alþjóðlegt
verkefni um þróun sjálfbærrar
skotveiðitengdrar ferðaþjónustu
á jaðarsvæðum á norðurslóðum.
Frá þessu er greint á www.fer-
damalastofa.is
Ísland er ekki stórt skotveiði-
land miðað við erlend lönd. Fjöldi
íslenskra veiðikorthafa er um það
til tíu til tólf þúsund en erlendir
veiðimenn á Íslandi hafa einung-
is verið í kringum 100 á síðustu
árum.
Áhugi á
skotveiði
Skotveiðitengd ferðaþjónusta
á Íslandi vekur áhuga sölu- og
markaðsaðila í Evrópu.
Áhugi á skotveiðum er nokkur.
Eitt af best geymdu leyndar-
málum í náttúru Íslands er hin
stórkostlega fossasinfónía í
botni Djúpárdals í Fljótshverfi.
Þar steypist hið vatnsmikla jök-
ulfljót Djúpá fram í mikilfeng-
legum fossum og fellur saman
við blátærar og syngjandi
bergvatnsár sem flæða upp úr
úfnu hrauninu.
Sumarið 2010, nánar tiltekið
dagana 23. til 25. júlí, verður
gengið á vit þessara náttúru-
perlna í þriðja sinn á vegum
Ferðafélags Íslands en undan-
farin tvö sumur hefur umrædd
ferð verið meðal þeirra mest
sóttu á vegum félagsins. Þetta
er þriggja daga létt gönguferð
þar sem farangur er fluttur
með bíl og þátttakendur bera
því aðeins hlífðarfatnað og
nesti til dagsins.
„Ég á eftir að sjá hvort það
verður sungið eins mikið og í
fyrra,“ sagði Páll Ásgeir farar-
stjóri sem segist hlakka til að sýna enn fleirum dásemdir Djúpárdals.
Ferðalangar koma á eigin vegum að Núpum í Fljótshverfi föstudaginn
23. júlí og þar hefst gangan klukkan eitt. Fyrsta daginn er gengið um
Núpaheiði meðfram stórkostlegum gljúfrum Brunnár og dularfullir fossar
hennar skoðaðir. Síðan liggur leiðin meðfram Brunná og meðal annars
skoðaður staður þar sem þessi vatnsmikla á rennur í örmjórri gjá en
Brunná er talsvert vatnsmikil jökulá sem kemur undan Síðujökli. Síðan er
skipt um á og fögru gljúfri Brúarár fylgt uns komið er í tjaldstað. Í kvöld-
göngu þann dag er farið að nafnlausum fossi í Brunná sem talinn er líkjast
Svartafossi í Skaftafelli.
Daginn eftir er gengið upp með hyldjúpum gljúfrum Yxnár yfir Kálfafells-
heiði yfir í Djúpárdal þar sem heita Fossabrekkur. Eftir að leiðangursmenn
hafa komið sér fyrir er farið að fossunum stórfenglegu og þeirri upplifan
er erfitt að lýsa með orðum en kannski nægir að segja að ferðamenn
hafa iðulega tárfellt þegar þeir standa frammi fyrir þeim undrum. Stærsti
fossinn heitir Bassi og dregur nafn sitt af þeim þunga tón sem glymur frá
honum og heyrist langt upp á heiði. Einnig verða skoðaðir fossar í hraun-
inu í nágrenni Bassa og dularfullar blátærar tjarnir sem þar leynast.
Þriðja daginn ganga leiðangursmenn niður hinn tignarlega Djúpárdal og
skoða fossa í Djúpá á leið til byggða en leggja síðan lykkju á leið sína og
nálgast byggð gegnum Laxárdal og skoða stórkostlega fossa og stuðlaberg
í gljúfrum Laxár og einnig stuðlaklettana innan við Blómsturvelli sem er
eitt hið fjölbreyttasta á landinu þótt lítt þekkt sé.
Loks er komið niður í sveit á grænar grundir, vaðið yfir Brúará á hinu
forna Berjavaði og fylgt fornum gömlum götum út að Núpum á ný. Þar
bíður leiðangursmanna gómsæt og ríflega útilátin kjötsúpa, sannkölluð
gangnamannasúpa elduð af húsfreyjum í Fljótshverfi úr spikfeitum heim-
alningum og rennur ljúflega niður að loknu ferðalagi.
Fararstjórar eru hjónin Páll Ásgeir Ásgeirsson og Rósa Sigrún Jónsdóttir.
„Hann Tumi fer á fætur, við fyrsta hanagal,” segir í kvæði sem öll börn á
Íslandi kunnu áður en sjónvarpið náði almennri útbreiðslu og er sungið
við lag eftir Wolfgang Amadeus Mozart.
Ferðafélag Íslands hefur í nokkur ár vaknað við fyrsta hanagal í eina viku
á hverju vori og staðið fyrir svokölluðum morgungöngum.
Þessar hressandi göngur hafa notið mikilla og sívaxandi vinsælda und-
anfarin ár og virðast margir nota þetta tækifæri til að hefja göngusumarið
og gera átak fyrir sig persónulega. Í þessum ferðum er lögð áhersla á þá
einstæðu samvist við náttúruna sem býðst á þessum tíma sólarhrings
þegar fólkið er sofandi er fuglarnir eru að vakna og allt leiftrar og logar af
lífi á íslenskum vormorgni. Göngurnar eru fyrst og fremst hugsaðar sem
hressandi morgunstemning í kátum félagsskap fremur en svínslega erfiðar
fjallgöngur.
Fyrirkomulagið er með þeim hætti að fimm morgna í röð, fyrst á mánu-
degi, safnast fólk saman í Mörkinni við hús Ferðafélags Íslands og heldur
af stað þegar klukkan er nákvæmlega sex að morgni. Haldið er að ein-
hverju fjalli í nágrenni Reykjavíkur og getur fólk sameinast í bíla í Mörkinni
eða komið beint að upphafsstað göngu. Síðastliðið ár var gengið á Helga-
fell við Hafnarfjörð, Keili, Vífilsfell, Úlfarsfell og Helgafell í Mosfellssveit.
Vorið 2010 eru morgungöngurnar á dagskrá dagana 3.-7. maí að báðum
dögum meðtöldum. Hvaða fjöll verða fyrir valinu verður nánar auglýst
síðar en líklega verður listinn svipaður og síðastliðið vor. Það eru hjónin
Páll Ásgeir Ásgeirsson og Rósa Sigrún Jónsdóttir sem stjórna morgungöng-
unum eins og tvö undanfarin ár.
Þátttakendur þurfa nánast ekkert nema viljann til þess að vakna með
hröfnum á morgnana, og auðvitað góðan fatnað og gönguskó en ekkert
gjald er tekið af morgungörpum. Gott er að hafa göngustafi og luma á
vatnsbrúsa eða hitabrúsa í bakpokanum. Svo safnast menn saman í Mörk-
inni og halda þaðan á vit fjallanna stundvíslega klukkan sex.
Á fjöll við fyrsta hanagal
Kátir þátttakendur í fjallgöngu á vegum Ferðafélags Íslands á Kóngsfell reyna að
fljúga hlaðnir orku eftir gönguna. MYND/RÓSA SIGRÚN JÓNSDÓTTIR
Bakpoki og bíll – Fossarnir í Djúpárdal
Að baki fjallanna sem blasa við
þegar ekið er um Borgarfjörð og
Mýrar leynist undurfagurt landslag
með fáförnum dölum, dularfull-
um vötnum þar sem sagt er að
skrímsli séu á sveimi og gleymdum
eyðibýlum.
Ferðafélag Íslands hefur vakið
athygli á þeim ferðamannaslóðum
sem þarna er að finna en 2009 kom
út smárit sem ber nafnið Vatnaleið-
in – gönguleiðir milli Hnappadals
og Norðurárdals. Þar er fjallað
ítarlega um svæðið sem þessi ferð
liggur um.
Fararstjóri í þessari ferð er Auður
Kjartansdóttir, mikill reynslubolti í
fjallgöngum og útivist. Þessi leið-
angur er bakpokaleiðangur þar sem
gengið er með allan búnað, tjöld og
nesti um brött fjallaskörð yfir fjöll og
firnindi. Þátttakendur þurfa því að
vera í sæmilegu formi og vel útbún-
ir. Hámarksánægja af leiðangri eins
og þessum fæst aðeins ef maður er
ekki eins og púlshestur í svitalöðri
undir byrðunum allan tímann.
Fyrsti náttstaðurinn í Tjaldbrekku
við Hítarvatn er sérlega fallegur en
umhverfi vatnsins er stórbrotið og
hrikalegt með vindsorfnu móbergi
í steinrunnum tröllamyndum.
Hítardalur og Hítarvatn er sögusvið
margvíslegra þjóðsagna og þar er að
finna tröllskessuhelli og ummerki
eftir útlaga og margt forvitnilegt.
Daginn eftir er síðan gengið á
Tröllakirkju sem er meðal tignar-
legustu fjalla á þessum slóðum
áður en haldið er niður Mjóadal
meðfram hinni fögru Mjóadalsá
og niður á grösugar sléttur í botni
Langavatnsdals. Hér voru naut höfð
í hagagöngu fyrrum og þá hafa
ferðalög um dalinn ekki verið eins
hættulaus og þau eru í dag.
Langavatn er undurfagurt
fjallavatn og Langavatnsdalur mikill
unaðsreitur. Þótt steinsnar sé niður
í byggð að þjóðvegi með byljandi
umferð er fátt í Langavatnsdal
sem minnir á búsetu mannsins.
Á leiðinni þangað er gengið að
Háleiksvatni sem er afskekkt fjalla-
vatn í 539 metra hæð yfir sjó. Bersi
goðlausi nam land í Langavatnsdal
og bjó á Torfhvalastöðum og síðan
hefur verið fátt um búsetu manna
í þessum fagra eyðidal. Þó eru til
sögur af erfiðu mannlífi hér þegar
reynt var að búa á hverju heiðarkoti
og hér dó fólk úr hungri í koti sínu í
byrjun nítjándu aldar.
Seinasta daginn er gengið að baki
fjalla um ósnortnar slóðir framhjá
Vikravatni og niður með Kiðá uns
komið er niður að ilmandi kjarr-
skógum Hreðavatns og þar tekur
siðmenningin við á ný með heitum
pottum og þægindum. Þar er gott
að sitja en þótt líkaminn sé kominn
til byggða er sálin enn í óbyggðum.
Með allt á bakinu: Vatnaleiðin – milli Mýra og Dala
Það getur verið erfitt en gefandi að vera með allan farangurinn á bakinu. Hér er hópur á gangi í nágrenni Landmannalauga.
Kynning
Kynning
Fossarnir við Djúpárdal eru vel geymt
leyndarmál.