Morgunn - 01.12.1943, Qupperneq 15

M 0 R G U N N
109
Russel Wallace, sem var heimsfrægur vísindamaður og
meðuppgötvari sjálfs Darwins að þróunarkenningunni.
Mér er engan veginn ljóst, hvernig unnt er að bera brigð-
ur á það, sem slíkur maður segist sjálfur liafa orðið votL-
ur að. Einhverju sinni var það, að Russell og vinir hans
höfðu setið með frú Guppy í fjórar klukkustundir í heitu
herbergi í björtu gasljósi. Ilúsgögn voru þar mjög fá.
Ljósið var nú slökkt og kveikt aftur innan fárra augna-
blika. Þá var borðið, sem þau sátu við, hlaðið af blómum,
anemónum, túlípönum, chrysanthemum, kínverskum prí-
múlum og burknum. Blómin voru öll nýtínd og fersk, og
þó var þetta um miðjan vetur. Blómin voru þakin kaldri
dögg, ekkert blað var brotið og ekki einu sinni skaddaðir
oddarnir á hinum fíngerðu laufum burknanna. Þaraa
höfðu mjúkar hendur verið að verki.
Á fundi, sem frú Guppy hélt einhverju sinni fyrir
Margréti, prinsessu af Neapel, bað prinsessan um nokkur
afbrigði af itölskum kaktus, sem hafði svo eitraða þyrna,
að engin mannleg hönd mátti snerta þá. Stuttu eftir að
þessi ósk var borin fram, voru komnar milli 20 og 80
slíkar plöntur á borðið, og varð að flytja þær burt með
járntöngum vegna hinna eitruðu þyrna.
DULARFULLAR BREYTINGAR
Á MIÐLUNUM SJÁLFUM
í sambandi við þessi svo nefndu líkamlegu fyrirbrigði,
hin sýnilegu og áþreifanlegu, langar mig til að segja
nokkuð frá þeim furðulegu breytingum, sem stundum
verða á miðlinum sjálfum, meðan hann er í transinum.
Að stórfelldar breytingar verða á líkamsþunga hans við
það að „ectoplasmað“ streymir út af líkama hans, hefi
ég áður lýst. Sé transinn djúpur verður miðillinn a. m. k.
oft algerlega tilfinningalaus í líkama sínum. Eitt stór-
felldasta dæmi þess var það, þegar Ilr. Ilome gekk í
transinum að opinni eldstónni og laugaði andlit sitt í