Morgunn - 01.12.1943, Qupperneq 29

M 0 R G U N N
123
því eru fólgnar, að sálin, eða einhver hluti hennar hverf-
ur úr líkamanum um stund og vitjar fjarlægra staða.
Mér hefur vitanlega ekki verið meira unnt en að gefa
mjög stutta lýsing á hverju einstöku þessara fyrir-
brigða, um þau hefur allítarlega verið stundum rætt
á fundum félags vors nú í 25 ár, og stundum verið flutt
um þau ítarleg og merkileg erindi. Auk þess hefur mál-
gagn sálarrannsóknanna á íslandi, MORGUNN, flutt um
öll þessi atriði fjölda greina og erinda, svo að í hann má
sækja geysi mikinn fróðleik um málið, svo mikinn, að í
rauninni má enginn, sem vill vita eitthvað verulegt um
þetta mál allra mála, láta sig vanta MORGUNN. Hann
er nú að ljúka 24. árgangi sínum, og af flestum gömlu
árgöngunum er eitthvað til enn.
Ég gat þess í uppafi oi’ða min.na, að þegar Sálarrann-
sóknafélag Islands var stofnað, hafi frumherjar þess
þegar verið orðnir sannfærðir um að fyrirbrigðin sönn-
uðu framhaldslífið. Þeir voru þá þegar lengi búnir að
kynna sér staðreyndirnar, bæði af eigin rannsóknum og
af miklum og víðtækum bókalestri. Af því heíur sú stefna
félagsins mótazt, að boðskapur þess hefur fyrst og fremst
verið sá, að kynna almenningi þá staðreynd, að fram-
haldslífið væri þegar sannað af því, sem þegar er komið
fram.
Ilvert er sönnunargildi þeirra fyrirbrigða, sem ég hefi
verið að segja yður frá?
Mjög misjafnt. Langsamlega megnið af hinum sálrænu
fyrirbrigðum sanna ekkert, hvorki af eða til um líf
fyrir handan gröf og dauða, en í sumum þeirra er það
sönnunargildi fólgið, sem hugsandi og sanngjörnum
mönnum mun reynast örðugt að standa í mót Það er
áreiðanlega fágætt, þótt til sé það, að eitthvert eitt at-
riði megni að sannfæra mann, sem er efagjarn og gerir
miklar kröfur til sannananna, en hins vegar hefir flest-
um farið svo, að við alvarlega leit, lestur og tilraunir,
hefur íshjúpur efans smábráðnað utan af sál þeirra, og