Morgunn - 01.12.1943, Qupperneq 41

M O R G U N N
135
að þörfin var orðin mikil og tíminn fullnaður til þess að
klappa á dyr hjá oss, þá munið þér hvernig þeir völdu
sér verkfærin til þess. Það voru lítil stúlkubörn, sem
heyrðu klappið og óþekktur, myrtur farandsali,' sem
klappaði. Ilvernig átti nokkuð að koma upp af því? En
þetta litla atvik varð að hinum stóra heimsviðburði, sem
nú er að gagnsýra og væntanlega gjörbreyta öilu við-
horfi mannlífsins. Því að brátt völdust næg verkfæri,
menn, sem vér köllum stórmenni andans, til að taka á
móti röddunum að handan og þýða þær og hefja málið
á það stig, sem orðið er, mikilvægasta málið í heimi.
Sumir þessara manna tóku sér í fyrstu fyrir hendur að
sanna, að þetta væri hjátrú og hindurvitni, en það fór á
annan veg, þeim var annað ætlað, þeir voru valdir til þess
að verða máttarstólpar málsins. Oss er í félaginu voru
orðið tamt að nefna og heyra nöfnin W. Crookes, R.
Wallace, Oliver Lodge, Ch. Richet, Ernesto Bozzano og
ótal, ótal mörg önnur.
í hópi slíkra manna ljóma nú einnig nöfn þeirra
tveggja göfugu vina vorra, sem vér erum að minnast og
eru, þótt á öðru tilverusviði sé, enn og allt af beztu fé-
lagarnir vorir. Þó að þeir væru geymdir og sem faldir
hér hjá þessari fámennu, afskekktu þjóð, þá hafa þó
einnig nöfnin Einar Kvaran og llaraldur Níelsson borizt
út fyrir landsteinana hvarvetna þar, sem sálarrannsókn-
irnar þekkjast og það mun nú orðið að kalla um öll lönd
og mun enn meira verða, að loknu brjálæði heimsins.
Þeir hafa verið valdir af andaheiminum til þess að
flytja þetta mál einnig hér á yzta hjara heimsins, þó að
liðin væri meira en liálf öld frá því það hóf göngu sína
þangað til nokkur ómur af því bai’st hingað.
Ég veit ekki með hve miklum líkum það var í upphafi,
að þeir voru til þessa valdir, því að þótt þeir væru báðir
þeir afburða gáfumenn, sem þeir voru, þá var það ekki
trygging fyrir, að þeir ynnust til þessa starfs. I líkingu