Morgunn - 01.12.1943, Qupperneq 43

M 0 R G U N N
137
greinanleg. Vér látum hugann hvarfla til liðins tíma og
minnumst þeirra hugðnæmu og ánægjulega funda er þeir
stóðu meðal vor og fíuttu mál sitt af andagift og áhuga,
með sannfæringarkrafti, sem hlaut að fæða af sér sann-
færingu.
En vér minnumst einnig þess harms, er vér bárum í
hjarta, þegar vér áttum öðrum þeirra, Haraldi Níelssyni,
á bak að sjá, er félagið hafði aðeins starfað 10 ár og eftir
önnur 10 ár einnig hinum, Einari II. Ivvaran, ef til vill
með enn meira harmi, af því að hann var þá einn eftir, en
í hvorttveggja sinn jafnt var hjá oss öllum viðkvæðið,
að vér vissum ekki hvernig vér áttum að geta verið án
þeirra.
0g hvernig áttum vér að geta það þegar oss fannst
vér standa forystulaus eftir. En ekki að eins það. Vér
minntumst með söknuði allra samvistanna við þá, hlýja
mannástar-hugarþelsins, sem frá þeim streymdi til vor
allra í heild og hlýju handatökunum til vor, hvers ein-
staks, sem þeir náðu til.
En nú bið ég yður að skilja mig ekki svo að það hafi
verið tilgangur minn að telja harmatölur. Þetta er nú
allt liðið og þeir eru samt enn hjá oss og — ekki að
gleyma — vér á leiðinni til þeirra.
llitt ætlaði ég heldur, að vekja minningarnar um hið
mikla og góða við það að hafa átt þá. Vér vitum engan,
sem hefði lypt taki þeirra, ef þeirra hefði ekki notið á
þeim tíma er þurfti. Guð blessi þá minning og alla minn-
ing vora um þá. „Því nýja veröld gafstu mér“, kvað for-
sétinn. Guð blessi þá nú á starfssviðinu í hinni nýju ver-
öld.
Ég bið yður að lúta höfði augnablik og senda þeim
hlýjustu hugsanir bænar og þakklætis.