Morgunn - 01.12.1943, Qupperneq 56

150
M 0 R G U N N
til hvíldarstaðir með næði til kyrrlátra hugleiðinga, sem
koma í staðinn fyrir vorn jarðneslca svefn.
Hvað matarþörfinni við víkur, finnum vér, að vér
drögum að oss næringu úr eternum í gegn um húðina á
eterlíkamanum. Fyrstu dagana, eftir að vér komum yfir,
kann oss að finnast vér þurfa að neyta fæðu, eins og vér
gerðum á jörðunni, og þá getum vér það. En vér hættum
því fljótt.
Það, sem mjög mörgum finnst nýstárlegast í eterheim-
inum er, að þar er ekki um nein fjármál að ræða. Þar
er ekkert keypt og ekkert selt, og þess vegna engar á-
hyggjur fyrir afkomu morgundadgsins, sem er hið ægi-
lega áhyggjuefni mai'gra á jörðunni, ævilangt.
Þetta kemur af því, að í eterheiminum er hugsunin svo
máttug, að hún getur skapað manni allt, sem hugurinn
girnist. Að hugsa hlutinn þar, er sama og að hafa hann.
Þó þarf til þess nokkra áreynslu, andlega æfing og ein-
beiting hugarorkunnar.
Ileimurinn hinu megin við gröfina er blátt áfram
byggður upp af hugsun og hugarorku milljónanna, sem
eiga þar heimkynni sín. Vér jarðneskir menn getum litla
hugmynd gert oss um þennan mikla veruleika, vér vit-
um að eins, að þetta er svo. Allir miklir andaleiðtogar
hafa sagt oss að svo sé, og fylkingar framliðinna karla
og kvenna hafa komið aftur til vor og sagt oss hið sama.
Þegar vér jarðneskir menn látum í ljós undrun vora
yfir þessu, hafa þeir svarað: „En jafnvel á ykkar dimmu
jörð, sem er þrælbundin af efninu, verða hús ykkar, skip
og allir aðrir hlutir fyrst til í hugsuninni. Er ekki jafnvel
hjá ykkur hugsunin upphaf alls? Ef hún væri ekki til,
hvað væri þá til hjá ykkur?“
Vér, sem búum hérna megin grafarinnar, verðum stund-
um vör við þennan „sköpunarmátt hugsunari.nnar“. Er
það ekki einkum í afturelding, þegar vér erum eins og
milli svefns og vöku, að vér virðumst hafa mátt til að
gera drauma vora að veruleika? Mér hefur sjálfum oft