Morgunn - 01.12.1943, Qupperneq 87

MORGUNN
181
væru til. Ári síöar hóf síðan tímaritið MORGUNN göngu
sína.
Ilvað hefur unnizt á liðnum aldarfjórðungi ? Það var
vitanlega óhugsandi, að slíkir afhurðamenn sem þeir
séra Haraldur Níelsson og Einar H. Ivvaran hefðu ekki
mikil áhrif á þjóð sína, er þeir lögðu vitsmuni sína og
snilld fram til að sannfæra hana um mál, sem þeir voru
jafn eindregið sannfærðir um, að væri stórkostlega þýð-
ingarmikið, og þeir voru um boðskap sálarrannsóknanna.
Málið hvílir hér enn á þeim grunni, sem þeir lögðu. Sál-
arrannsóknafélagið starfar enn eftir þeirri „línu“, sem
þeir lögðu, og fjöldi dómbærra manna fullyrðir, að þeii'
hafi haft víðtæk áhrif á andlegt líf með þjóöinni. Vér
fáum ekki skilið, hvernig unnt sé að andmæla því, og það
gera jafnvel heldur ekki þeir, sem halda því fram, að þau
áhrif hafi verið til óheilla fyrir þjóðina
Ilvað er um kirkjuna að segja, í þessu sambandi? —
Það ber vott um heilbrigða hugsun þjóðarinnar, að
minni andúðar hefur gætt í garð sál-
PRESTARNIR. arrannsóknanna frá íslenzku kirkj-
unni en víða annarsstaðar hefur átt
sér stað. En það er vitanlega einnig því að þakka, að
gifta hennar var sú, að áhrifamesti maður hennar var
um langt skeið Ilaraldur Níelsson, svipur hennar væri nú
vissulega stórum annar en hann er, hefði hans ekki notið
við. Ekki er því að leyna, að nokkuð gætir þess í bréf-
um, sem ritstjóra MORGUNS berast frá mönnum úti um
landið og viðtölum við þá, að menn séu ekki með öllu
sáttir sumstaðar við prestana sína, einkum ef þeir hafa
verið lærisveinar prófessors Ilaralds, fyrir það, hve lítið
þeir minnist á sálarrannsóknirnar í prédikunum sínum og"
viðtali við sóknarfólk, Það er alveg vafalaust, að það
mundi stórum auka andlegt líf utan um prestinn, ef sókn
arbörn hans, auk þess, sem þau virtu hann sem trúarleið-
toga, ættu þess von, að eiga við hann skynsamlegar sam-
ræður um dauðann, sem allra bíður, og þau rök, sem þar