Morgunn - 01.12.1944, Qupperneq 30

124
MORGUNN
tilraun sína til að tala við hana. Áður en hann gerði það,
hafði hann orðið fyrir margri dýrmætri reynslu hinumeg-
in, og svo mikill nýr skilningur á gömlum sannindum hafði
opnazt fyrir honum, að það hefði verið nóg efni í heilar
bækur. Því meira, sem hann sá og heyrði, því meira lang-
aði hann til að láta móður sína vita um þetta allt saman,
af því að hann vissi, að það mundi eiga erindi til skynsemi
hennar og tilfinninga fyrir hinu fagra og góða.
Þegar hann fór að líta í kringum sig, var honum mik-
ill hugarléttir að sjá þess vott, hve mikilsvert rúm kær-
leikurinn skipaði í þessum nýja heimi. Hann sá, að kær-
leikurinn varir út yfir gröf og dauða og opinberarsiggreini-
Iegar en nokkur annar kraftur eða tilfinning, nema ef til
vill meðaumkvunin, ekki hin veikgeðja, grunna, mun-
klökka tilfinning, sem stundum gengur undir þessu nafni,
heldur hin sanna, guðdómlega tilfinning, sem á upptök sín
í uppsprettum kærleikans og á skylt við þær.
Geoffrey fann, að á þessu sviði var kærleikur og samúð
ríkulega veitt öllum, sem opnuðu hjörtu sín fyrir þeim.
Þetta er ómetanleg blessun fyrir þá, sem fara sorgbitnir
yfir um eða eru fuilir sárra vonbrigða út af skylduliði sínu
á jörðunni. Það fyllir þá nýrri von og trú á náunga sína og
sjálfa sig. Þá finna þeir aftur, að þeir mega þora að elska,
án þess að þurfa að óttast svik.
Kærleikurinn finnur leiðina. Þeir, sem kunnir voru Geof-
frey hlustuðu vandiega á leiðbeiningar þær, sem sambands-
menn á hans sviði gáfu honum. Þegar tími var kominn til
fyrir hann að heimsækja móður sína, var hann undr-
andi, þegar hann komst að raun um, hve stutt var síðan
hann fór af jörðinni. Það virtist svo margt hafa komið
fyrir hann og svo mörg atvik hafa borið honum að hönd-
um, að honum fannst hann hafa hlotið að fara yfir um,
fyrir töiuvert löngum tíma. Hann mundi vel eftir ráðlegg-
ingum þeim, sem honum höfðu verið gefnar, að gleyma
öllu fyrst um sinn, nema móður sinni. Hann átti ekki að'