Morgunn - 01.12.1944, Síða 66

160
MORGUNN
var ekki hæf til að berjast við heiminn, þess vegna tóku
þeir mig úr honum. Mamma, þú ætlar ekki að láta þetta
hryggja þig. Það máttu ekki“.
„Hvað get ég gert til þess, að þú megir færast mér nær?“
spurði móðir hennar.
,,Ég veit ekki, hvað það ætti helzt að vera,“ svaraði dóttir
hennar, ,,en þetta hjálpar mér nú þegar, að ég get talað
við þig. Mamma, finnst þér undarlegt að heyra „litla barn-
ið“ þitt tala um hluti, eins og það þekki þá? Ég verð að
fara núna. Verið þið sæl.“
Næst talaði rödd eins stjórnandans, og Florence Marry-
at bað hann að lýsa fyrir sér, hvernig dóttir sín liti nú
út, og hennl var svarað: „Andlit hennar er niðurlútt. Við
höfum reynt að hughreysta hana en hún er döpur. Það er
ásigkomulagið, sem hún var fædd í. Veikbyggður líkami
þarf ekki að bera vott um veikbyggða sál. Þið getið ekki
dæmt um, á hvern hátt hugurinn er afmyndaður, af því
hvernig líkaminn er afmyndaður. Af því leiðir ekki það,
að meinsemd í líkamanum sé meinsemd í sálinni. En það
kann að vera ofvöxtur í huganum, svo að meinsemd sé
nauðsynleg til þess að halda honum í skefjum.“
Florence Marryat segir: „Ég ábyrgist, að samtölin þessi
séu höfð orðrétt eftir, því að þau voru hraðrituð jafnóð-
um og þau komu fram af vörum miðilsins, og þegar það
er haft í huga, að hvorki frú Keningale Cook né maðui’
hennar, dr. Cook, höfðu hugmynd um, að ég hefði misst
barn, og að þau höfðu aldrei stigið fæti inn í hús mitt né
höfðu nokkurt samband við vini mína, verða jafnvel hinir
efagjörnustu menn að viðurkenna, að það var merkileg til-
viljun, að ég skyldi fá þessar upplýsingar af vörum gersam-
lega ókunnrar konu“.
Við móður sína hafði Florence litla samband aðeins einu
sinni eftir þetta í gegn um þenna miðil. Það var dag nokk-
urn, síðdegis, að Florence Marryat fór að ráðgast við lög-
fræðing sinn um erfitt og leiðinlegt mál. Þegar hún sat
að morgunverði daginn eftir, kom frú Cook óvænt til henn-