Morgunn - 01.12.1944, Blaðsíða 72

]66
M O R G U N N
ist upp við hjarta hennar, unz krafturinn þvarr og Flor-
ence mín varð að gefa mér kveðjukossinn og fara“.
Móðirin lýsir útliti dóttur sinnar á þá leið, að andlit
hennar hafi verið óhjúpað og að ákaflega mikið hár hafi
fallið niður herðar hennar. Handleggir hennar og fætur
voru berir. Fötin, sem hún var í, voru ekki með neinu sér-
stöku sniði, það var eins og miklu, mjúku og þykku „músse-
líni“ væri vafið utan um líkamann, niður fyrir hné. Móðir-
in segir enn fremur, að þar sem dóttir sín hafi setið á
knjám sínum muni þunginn af öllum líkama hennar hafa
verið h. u. b. 140 ensk pund. Hún kveðst hafa tekið eftir
að andadóttirin hafi líkzt mjög elztu systur sinni um stærð
og útlit. Þegar þessi fundur var haldinn, átti Florence að
vera um sautján ára að jarðneskum aldri, hún var það,
sem vér köllum ,,dáin“ fyrir röskum sautján árum. Eftir
þenna fund birtist Florence móður sinn aldrei með van-
skapnaðinn um munninn.
Þessi andastúlka likamaðist einu sinni fyrir móður sinni
í þrjú þúsund mílna fjarlægð frá heimili hennar, þar sem
hún var öllum ókunn, bæði miðlinum og fundargestum.
Skáldkonan var þá á ferð í Ameríku, hafði verið beðin um
að koma þangað til þess að kynna ritstörf sín amerískum
lesendum. 1 New-York ákvað hún, að rannsaka amerísku
miðlana. I einu dagblaðanna sá hún lista með nöfnum all-
margra miðla, sem voru að auglýsa fundi sína, og hún
kaus sér að fara á almenningsfund, sem líkamningamiðill
nokkur ætlaði að halda þetta sama kvöld. Miðillinn hét
frú Williams. Florence Marryat segir frá fundinum á þessa
leið: ,,Ég settist í stól í fremstu röð, andspænis byrginu,
sem miðillinn var í. Milli 35 og 40 manns voru komnir í
salinn, þegar frú Williams kom. Hún kinkaði kolli til
þeirra, sem hún þekkti, og gekk rakleiðis inn í byrgið.“
Nokkrar andaverur líkömuðust. Þegar raddirnar voru
of veikar, eða líkamningarnir ekki fyllilega myndaðir, svo
að þeir sæjust, bar einskonar fundarstjóri, sem stóð við
byrgið, skilaboðin í milli.