Morgunn - 01.12.1944, Qupperneq 46

140
MORGUNN
mikill fjöldi bréfa, sem við höfum fengið, sannað okkur,
að þessi þrá er miklu almennari en við héidum áður. I bréf-
unum erum við beðin um að lýsa þessum „undursamlegu
sönnunum“, sem við höfum fengið, og bréfritararnir lýsa
því, hve líf þeirra mundi verða allt öðruvísi, ef þeir gætu
fengið slíka sönnun fyrir því, að hitta aftur þá, sem þeir
hafa misst. Við erum allt af að lesa þessi bréf og gefa þær
upplýsingar, sem við getum, en jafnframt er okkur ánægja
að ná til hinna mörgu lesenda þessa timarits (Psychic
News) og segja þeim reynslu okkar.
Áður en eldri sonur okkar féll, í okt. 1942, höfðum við
aldrei kynnzt sambandi við þá, sem farnir eru yfir. Móðir
mín hafði misst son í heimsstyrjöldinni 1914—18, en hún
var ákaflega andvíg spíritismanum. Af ræktarsemi við
hana hafði málið því verið okkur forboðið efni, jafnvel
eftir að hún var dáin. Við höfðum lesið um það öðru hvoru
en ekki sinnt því frekara.
Eldri sonur okkar stundaði vísindi og var því hneigður
til skynsemistrúar og efagirni, en hafði haft áhuga fyrir
tilraunum til að geta skynjað það, sem skynfærin ná ekki
til. Við höfðum talað saman um þessi efni, en ég man ekki
til þess að ég nefndi nokkurn tima spíritismann á nafn við
hann, en hafði haldið fram, að við tilheyrðum öll anda-
heimi og gætum fengið þaðan áhrif og innblástur. En við
gerðum engar frekari tilraunir til að fá sannanir á spírit-
ista- eða miðilsfundum.
Við fengum fregnina um dauða Péturs, yngra sonarins,
á sunnudagsmorgni og vorum ákaflega sorgbitin og ör-
væntingarfull næstu dægur, þótt vinir okkar og nágrann-
ar gerðu sitt til að hugga okkur með þvi, að dauðinn væri
ekki endirinn.
Á mánudagskvöldið fór konan til vinstúlku okkar, og
þegar hún kom aftur, sagði hún mér, að þegar hún hefði
gengið eftir dimmri götu, hefði allt í einu birt mjög og
hún fundið, að Pétur var við hlið hennar, snerti öxi henn-
ar og sagði: Það er ekki um neitt að sakast, mamma, ég er