Morgunn - 01.12.1944, Blaðsíða 47

MORGUNN
141
lifandi, ég er lifandi! Þegar hún kom heim, var hún orðin
gjörbreytt og hefir verið örugg og hughraust síðan.
Jafnskjótt og konan mín hafði gengið út úr herberginu.
fann ég, að sonur minn var hjá mér, eins og kippti í ermi
mina og sagði: Þú átt að komast í samband við mig, pabbi.
Ég veit að þú veizt um þetta (hvernig á að fara að því að
ná sambandi).
Ég leitaði í gömlum lista yfir miðla og símaði til eins,
sem býr skammt frá mér. Hann kom til mín næsta dag
og féll í trans. Andastjórnandi hans fór þegar að tala um
pilt í flugmannsbúningi. Hann talaði heilmikið, sem var
óskiljanlegt og mér leiddist, en þá fór hann að tala um
flugvél, sem hefði bilað, og að flugmaðurinn, sem hefði
verið þessi piltur, sem væri hjá okkur, hefði stýrt henni
til jarðar. Einhver hefði séð þetta.
Andastjórnandinn hélt áfram: ,,Ég skil þetta ekki. Það
er eins og hann hafi komið rétt niður, en hann er eitthvað
að sýna mér, að vængirnir á vélinni hafi rekizt í sand-
hrúgur, eitthvað hafi rekizt í hnakkann á sér og að þá hafi
hann samstundis farið yfir“.
Þessari lýsing af dauða hans bar eltki saman við það,
sem okkur hafði verið sagt, en tveim dögum síðar fengum
við staðfesting á því, að þetta hefði raunverulega gerzt með
þessum hætti, þegar við hittum liðsforingjann, sem séð
hafði flugvélina hrapa. Sandhrúgurnar var mölin í jaðri
flugvallarins, þar sem vængirnir lágu þá enn.
Þá sagði andastjórnandinn, að piltinum væri mjög annt
Um að láta okkur vita, að hann hefði ekki getað umflúið
slysið og ekki átt sök á dauða gæzlumannsins, sem hann
Væri mjög leiður yfir. Þá var okkur sagt, að hann væri
leiður yfir því, að hann hefði ekki átt neina mynd af sér
1 flugbúningi sínum, sem móður hans hefði langað til að
eiga, en nú yrði hún að láta sér nægja síðustu myndina
af sér, augnabliks-hópmynd, þar sem hann væri óein-
hennisbúinn.
Staðnum, þar sem slysið gerðist, var nákvæmlega og