Morgunn - 01.12.1944, Qupperneq 67

MORGUNN
161
ar inn í herbergið. Hún afsakaði þetta óviðkunnanlega
framferði með því, að kvöldið áður hefði hún fengið skila-
boð, sem Florence litla hefði beðiö sig að fara tafarlaust
með til móður sinnar. Skilaboðin voru þessi: „Segðu móð-
ur minni, að ég hafi verið með henni hjá lögfræðingnum 1
dag, og að hún eigi ekki að fara eftir þeim ráðum, sem lög-
fræðingurinn gaf henni, því að hún muni hafa illt af því
en ekki gott“. Frú Cook bætti við: ,,Ég hefi enga hug-
mynd um, hvað Florence á við, en mér fannst það vera
réttast, að láta yður vita þetta nú þegar.“
I þetta sinn hafði Florence Marryat meira traust á lög-
fræðingum sínum en andaleiðsögninni. Hún fylgdi ráðum
lögfræðingsins, en síðar sá hún mikið eftir því.
Þetta samtal við andastúlkuna hennar hafði mikil áhrif
á móðurina. ,,Ég vissi það“, skrifar hún, ,,að mín vanstillta
og óstjórnlega sorg hafði á sínum tíma orðið þess vald-
andi, að litli líkaminn hennar hlaut ótímabæran dauða, en
mér hafði aldrei komið það til hugar, að menjar þess
mundi andi hennar bera út yfir gröf og dauða. Þetta var
knýjandi áminning til mín, og ætti að vera það til allra
mæðra, að taka ekki á sig þá háleitu ábyrgð, að bera barr.
undir brjósti, án þess að vera við því búnar, að fórna sínum
eigin tilfinningum barnsins vegna.“
Florence Marryat var nú orðin sannfærð um það, að
samband milli hennar og dótturinnar mundi geta læknað
dótturina af dapurleika hennar. Þess vegna notaði hún nú
sérhvert tækifæri til þess að tala við hana. Hún sótti nú
ýmsa miðilsfundi og aldrei brást það, aðlitlastúlkanhennar
gerði vart við sig, eftir því, sem hæfileikar mið-
ilisins leyfðu í hvert sinn. Um þetta segir Florence Marryat
svo: „Hjá sumum miðlum gat hún ekki meira gert en að
snerta mig, en það gerði hún ævinlega með lítilli barns-
hendi, svo að ég gæti vitað, að það væri raunverulega hönd-
in hennar, og stundum lagði hún munninn upp að mínum
munni, svo að ég fyndi skarðið í vörina og góminn. Hjá
öðrum miðlum talaði hún eða skrifaði eða sýndi mér and-
11