Morgunn - 01.06.1950, Side 44

38
MORGUNN
um, þegar hann ætlaði að forða sér út. Áhrifin, sem þessi
sorglegi atburður hefur skilið eftir þarna í húsinu verk-
uðu á heyrnarhæfileika manna, þannig að þeir heyrðu
atburðinn, en vafalaust hefur atburðurinn eða myndin af
honum sézt ef einhver hefði komið á staðinn gæddur
skyggnihæfileika. Þessi saga samsvarar hinni síðastnefndu
að því, að þarna hafa hinar æðisgengnustu mannlegar geðs-
hræringar verið vaktar og letrað sitt mál á hið ósýnilega
tjald tímans. Það má bæta því við þessa sögu, að fjórir
hundar í skotmannakofanum urðu gripnir einhverri ógn,
en það sannar, að hér var ekki um skynvillu að ræða.
Islenzk dæmi, sem mér er kunnugt um, langar mig til
að setja hér fram, því að þau virðast styðja skýringartil-
gátu Sir Arthurs, ekki síður en erlendu sögurnar.
Fyrir nokkrum árum var frú Guðrún Guðmundsdóttir,
sem yður er öllum kunn, í sumardvöl norður í landi og bjó
með vinafólki sínu í tjöldum í Vaglaskógi. 1 tjaldi með frú
Guðrúnu svaf önnur kona og lítil börn. Þá var það að
kveldi dags, er fólk var gengið til náða, að frú Guðrún lá
vakandi, en skyggni hennar opnaðist. Var þá sem tjaldið
hyrfi sjónum hennar og sá hún langt upp í skóginn. Sá
hún þar koma ríðandi allstóran hóp fólks og stefndi það
á tjaldið, þótti henni það ókennilegt og bera undarlega,
forna búninga. Hópurinn reið viðstöðlaust yfir fólkið i
tjaldinu, þ. e. a. s. börnin, sem við tjaldskörina sváfu,
virtist engan gaum gefa að konunum né börnunum, eins
og þetta fólk yrði þeirra ekki vart. Það stefndi beint út i
Fnjóská, en á bakka hennar stóð tjaldið, og síðan hvarf
það frúnni sjónum.
Næsta morgun sagði frú Guðrún vinafólki sínu frá frá
sýn sinni, sem þótti furðuleg. En enginn gat ráðið, hvað
þetta hefði í rauninni verið.
Einn maðurinn í hópnum fór að spyrjast fyrir um tjald-
staðinn, en þá gátu kunnugir sagt honum, að þau hefðu
tjaldað við gamalt vað á Fnjóská, sem fyrir löngu væri