Morgunn - 01.06.1950, Blaðsíða 68

62
MORGUNN
gesta í gegn um hann víðsvegar um herbergið. Eftir hálfa
klukkustund hófst lúðurinn í loft upp, en mjög greinileg
rödd talaði í gegn um hann og sagði: „Ég er Bill.“
Herra Baker varð mjög undrandi og spurði: „Bill, vinur,
hvað hefur komið fyrir þig?“
Röddin í lúðrinum svaraði samstundis: „Ég veit það
ekki. Ég sofnaði aðeins, og nú er ég staddur hér.“
Morguninn eftir talaði herra Baker við konu Bills, en
hún gaf honum þessar upplýsingar:
Að miðdegisverði afloknum hafði Bill kvartað um, að
sér liði ekki reglulega vel, og hann hafði lagt sig til svefns.
En hann hafði lagt ríkt á við konu sína, að vekja sig ekki
seinna en stundarfjórðungi yfir klukkan sjö, svo að hann
gæti náð í tæka tíð á fundinn. Kona hans hafði þá ætlað
að vekja hann, eins og hann hafði beðið um, en þá hafði
hann ekki getað vaknað. Konan varð hrædd og kallaði á
lækni. Læknirinn kom og kvað Bill vera dáinn, og sagði
að hann hefði sennilega andast í svefni um kl. hálffjögur
síðdegis.
Þetta var miðlinum og herra Baker með öllu ókunnugt
um, þegar þau voru að bíða hans á fundinn. En hann virð-
ist hafa komið á fundinn engu að síður, eins og hann var
vanur í lifanda lífi.
Annað atvik, þessu skylt, gerðist fyrir skömmu á fundi
hjá Hafsteini Björnssyni. Frú ein vestan af landi var
stödd hér í borginni. Hún hringdi til mín og kvað sér leika
hug á að komast á miðilsfund hjá Sálarrannsóknafélaginu,
en hún hefði aldrei áður komið á slíkan fund. Ég kvaðst
mundu reyna að greiða götu hennar, ef mögulegt væri.
Frúin kvaðst aldrei hafa séð miðilinn fyrr og fullyrti,
að hann gæti ekki þekkt sig í sjón. Það þótti mér betra,
og frúin fékk tækifæri fáum dögum síðar. Hún kom á fund-
inn og hringdi til mín, þegar hún kom heim, til þess að
segja mér, hvernig hefði gengið.
Hún var mjög ánægð með árangurinn. Stjórnandi mið-
ilsins sneri sér að henni, þegar miðillinn var sofnaður, og
J