Morgunn - 01.06.1950, Blaðsíða 58

Frá miSilsfundi
Fyrir allmörgum árum var ég mjög veikur af tauga-
gigt og það svo að ég átti erfitt með að ganga, þó ekki
væri nema milli húsa o. s. frv. Þennan afleita sjúkdóm
var ég búinn að ganga með nærri tvö ár. Ég leitaði til
nokkurra lækna og var búið að reyna að lækna mig, með
margskonar ráðum, en ekkert dugði. Einn dag heimsótti
okkur ágæt vinkona okkar hjónanna og barst þá í tal um
veikindi mín og stakk hún þá upp á því, að ég færi á mið-
ilsfund til stúlku, sem hún hafði verið á fundi hjá. Hún
bauðst til að umgangast það að ég kæmist þangað, svo
fljótt sem unnt væri, ef ske kynni að miðillinn gæti hjálpað
mér með, að fá heinhverja heilsubót. Sjálfur var ég lítið
trúaður á slíkar lækningar og trúði lítt á miðilsfundi og
annað þesskonar.
Nokkru síðar hringdi fyrrgreind vinkona okkar til mín
og sagði mér, að nú gæti hún fengið pláss handa mér á
næsta miðilsfundi, og vísaði hún mér á fundarstaðinn sama
daginn og ég fór þangað á tilteknum tíma um kvöldið.
Þegar ég kom á miðilsfundinn, var þar allmargt fólk
fyrir, líklega tíu til tólf manns og var fundarherbergið
ekki stórt, en þó svo að fundargestir gátu setið í hálf-
hring í herberginu, en innst í því var legubekkur og yfir
honum dauft Ijós, en gömul kona, sem réði þarna húsum
og stjórnaði miðilinum, sat við legubekkinn, en miðillinn,
sem var unglingsstúlka, sennilega seytján til átján ára
gömul, sat á legubekknum.
Ekki man ég til þess, að ég þekkti nokkra manneskju