19. júní - 19.06.1981, Síða 65

um barnabókmenntir í háskólan-
um. Er kannski hætta á að þessi
grein bókmenntanna verði eins-
konar sérsvið kvenna?
„Ég vona sannarlega að svo fari
ekki, þvi að barnabækur koma
okkur öllum við. Innan háskólans
virðist áhuginn að vísu vera nokk-
uð meiri meðal stelpnanna, en það
eru þó tveir strákar sem hafa valið
sér þetta svið til B.A.-ritgerða. Og
utan skólans eru það ekkert síður
karlar en konur sem hafa áhuga á
lesefni barna sinna, það hef ég
greinilega orðið vör við sem betur
fer.“
19. júní: — 1 blaðaviðtali við þig
fyrr í vetur varstu beðin að mæla
með einhverju ákveðnu lesefni
fyrir börn og þú nefndir Þjóðsögur
Jóns Árnasonar, Berin á lynginu,
Við Sagnabrunninn og skáldsögur
þeirra Stefáns Jónssonar og Ragn-
heiðar Jónsdóttur, þ. e. ævintýri
annars vegar og og raunsæissögur
hins vegar. Getur þú útskýrt nánar
hvers vegna þú mælir með tvennu
svo gerólíku lesefni?
Andlit Silju tendrast upp af
áhuga fræðarans.
„Jú, sjáðu til, ævintýrið og
raunsæið þurfa helst að fylgjast að.
Víst eru góðar raunsæisbækur holl
lesning og ég nefndi þau Stefán og
Ragnheiði af því að þau hafa um-
fram aðra barnabókahöfunda
reynt að greina þróun íslensks
samfélags á sannfærandi en þó
skemmtilegan hátt. Og þau lýsa
ekki bara afmörkuðu sviði þjóðfél-
agsins eins og flestir aðrir, heldur
taka á öllum sviðum þess, sveitinni
og borginni, hástétt og lágstétt.
En ég tel samt ævintýrið vera
miklu mikilvægara. Það er nauð-
synleg andleg fæða fyrir börn.
Ævintýrin segja þeim nefnilega á
einfaldan hátt sannleikann um
þeirra eigin sálrænu erfiðleika um
leið og þau gefa farsæla lausn á
þeim. I ævintýrum eru ýmsir
þættir sálarlífsins svo sem ótti, ör-
yggisleysi eða afbrýðisemi, sem
barnið bælir venjulega, gerðir að
Persónum. Barnið fær útrás gegn-
um einfalda atburðarás og það
léttir á því að hið góða sigrar
ævinlega. Rauði .ráðurinn í
flestum þeirra er hvatning til
barna um að gefast aldrei upp,
hvað sem í móti blæs og þannig
stæla þau börn og þroska.
Ég get ekki nógsamlega undir-
strikað hversu mikið ég legg upp úr
góðum ævintýrum fyrir börn. En
því miður eru frumsamin íslensk
ævintýri ekki nógu góðar bók-
menntir — þar gætir oftar hugar-
óra en hugarflugs. Það hefur eng-
um íslenskum höfundi tekist að
semja ævintýri um raunveruleg
vandamál barna sem jafnast á við
Lísu í Undralandi, Múmínálfana eða
bækur Astrid Lindgren. En þjóð-
sögurnar standa auðvitað alltaf
fyrir sínu.“
19. júní: — Að lokum, Silja,
hvernig viðtökur hefur bók þín
fengið ?
„Gagnrýnendur hafa nú tekið
svolítið seint við sér, þykir mér, en
mér er hins vegar kunnugt um að
bókin hefur selst vel. Ýmsir hafa
m. a. s. haft á orði við mig að þeim
þyki hún skemmtileg aflestrar, og
það þykir mér að sjálfsögðu afar
vænt um.“
Blaðamaður getur með bestu
samvisku vottað og staðfest að
þetta álit lesenda er á rökum reist,
því að rit Silju er eitt þeirra alltof
fáu fræðirita sem maður eins og
sekkur ofan í, sjálfum sér hálfpart-
inn að óvörum.
Ob EÍHS Ob *\fi iltufi TuNBft(UlE£nft. QÓtwC.. tt_ Ií>
&t>Tl WíHi VESS ftb 0(3 VÍOlJuR. &Uft ftUVftt'l
otóltv EiHs'
Ekki bara bók
heldur Helgafellsbók
Helgafellsbók er í
senn verömæt eign
og uppáhald
menningarfólks
HELGAFELLSBÓK
63