Sólskin - 01.07.1931, Qupperneq 13

„ö, amma, það vildi ég að búálfurinn kæmi aftur til
baka. Viltu gera svo vel að setja mjólk í skál fyrir hann?“
.,Það er engin mjólk til, vinur minn“.
„Jæja, þá ætla ég að láta vatn í skál handa lionum“.
,,Ég vildi að nóg væri til handa ykkur, börnin mín“,
sagði Jón bóndi. „En nú er ykkur mál að hátta“.
Þeir settu nú vatn í skál handa búálfinum, svo fóru
þeir upp á loft og háttuðu þar. Jónsi sofnaði strax, en
Gvendur lá vakandi og velti þvi fyrir sér, hvernig lielzt
mundi vera hægt að fá búálfinn til að koma aftur á
heimilið.
Nú kom tunglið upp, og við birtuna af þvi sér Gvend-
ur, hvar stóri guli kisi situr og horfir grænum augum
út i gluggann.
„Ég skal víst spyrja þig“, sagði Gvendur. „Amma
hélt að þú vissir hvers vegna búálfurinn fór?“
„Já, já“, sagði kisi. „Gáttu þrisvar rangsælis
kringum bæinn. Gáttu svo sólarsinnis og segðu alltaf:
„Komi hver sem koma vill, veri hver sem vera vill, komi
hver sem koma vill. mér og mínum að meina lausu“.
Líttu svo ofan í lækinn, og þá fær þú að sjá búálfinn.
Gvendur gerði nú eins og sá guli hafði sagt. En þegar
hann leit ofan í vatnið, sá hann ekkert annað en sjálfan
sig, eins og í spegli. „Hvað“, sagði Gvendur, „ég sé ekk-
ert nema sjálfan mig, ég verð að spyrja þann gula hvernig
á þessu geti staðið“.
Og það gerði hann.
„Ég er enginn búálfur11, sagði hann við þann gula.
„Öll hörn eru búálfar“, sagði kisi.
„En ekki get ég unnið eins og húálfur", sagði Gvend-
ur.
„Þvi ekki?“, sagði kisi. „Gætir þú ekki sópað gólfið,
11