Sólskin - 01.07.1931, Síða 57

svo frá henni. Litla leirkrukkan skalf öll af gleði, því
að Svafa leit beint á hana og kallaði svo upp:
„0, mamma, hér er svo elslculeg leirkrukka. Hún
er alveg mátuleg fyrir blómin mín! Hún er svo djúp,
og hún er svo sterk, og svo þung, að hún fer ekki um
koll. En að ég skyldi ekki sjá þig fyr, blessuð litla
fallega leirkrukka. Þú skalt geyma hlómin mín í allt
sumar“.
Löngu seinna bar svo við, að litla leirkrukkan stóð
á borðinu, hún var full af fallegum blómum eins og
vant var. Þá kom skálin með smalastúlkunni og var
sett rétt hjá henni.
„Góða fallega skál“, sagði krukkan. „Mér þykir svo
vænt um þig, af því að þú varst svo góð við mig, þeg-
ar ég átti bágt“.
Og skálin hvíslaði hljóðlega að henni:
„Þetta sagði ég þér alltaf, að það er betra að hafa
gott að geyma, en að vera fallegur að utan“.
Og smalastúlkan hló enn þá meira en nokkru sinni
fyr. —
Komdu blessuð, blíða sól!
blessaður geisla hringur!
blessuð dögg, sem blómin ól!
blessaður fugl sem syngur.
B. G.
Þú skalt heilsa heim frá mér
hlíðinni minni vænu.
Hún er nú að sauma sér
sumarklæðin grænu.
Þ. E.
55
L