Morgunn - 01.12.1965, Qupperneq 29

MORGUNN
107
Segir ekki af ferðinni fyrr en við komum að Jökulsá á Dal
eða Jökulsá á Brú eins og hún er stundum kölluð. Sú á er
straumhörð og úfin og fellur í þröngu og djúpu gili. Þegar
við beygjum niður í gljúfrið að brúnni, biður sýslumaður
bílstjórann að nema staðar, og segir, að við skulum ganga
yfir brúna. Bendir hann síðan á stein í urðinni ofan við
brúna, og segir að þar hafi vegagerðarmenn nýlega fundið
mannabein, og muni lík hafa verið urðað þar við steininn
endur fyrir löngu. Segir hann síðan allítarlega sögu um silf-
ursala nokkurn, er eitt sinn var á ferð um þessar slóðir, en
hvarf með dularfullum hætti. Var talið, að hvarf hans hefði
orðið af manna völdum, enda hafði hann mikið fémæti með-
ferðis. Frá þessu segir greinilega í bók eftir Ara Arnalds og
vísast til hennar þeim, sem gerr vilja vita um þessa atburði.
Síðan nemum við staðar á sjálfri brúnni. Bendir Ari mér
þá á litla klettasnös rétt neðan við brúarsporðinn, en þar er
hamarinn þverhníptur og hár niður í beljandi fljótið. Segir
hann mér, að þarna fram af hamrinum hefði ungur maður
hlaupið aftur á bak og farizt í ánni. Lá til þess atburðar dap-
urleg saga um ástir hans og ungrar stúlku, sem hann ekki
fékk að njóta, og verður hún ekki rakin hér.
Ekki get ég varizt þvi að ætla, að draumur minn um nótt-
ina, hafi staðið í sambandi við það, sem fram kom um dag-
inn og frá hefur verið skýrt. Ef til vill má segja, að draum-
urinn hafi verið vakinn af hugsun sýslumannsins, sem þá
hafi verið búinn að ákveða að biðja mig fararinnar, og
einnig komið þá þegar í hug, að hann skyidi segja mér frá
þeim örlögríku atburðum, er gerzt höfðu við brúna. Að-
spurður kvaðst hann þó ekki muna til þess, að hann hafi
kvöldið áður hugsað um þessi atvik í sambandi við ferða-
lagið, sem i vændum var. Konan, sem birtist mér í ljósgeisl-
anum, er vafalitið sú mynd, sem skýrust var í huga hins
ógæfusama manns, er hann hljóp fram af hamrinum og
hvarf í djúp hins dökka straums.